Truman and the Hiroshima Cult

ایالات متحده در سال 1945 بمب های اتمی را بر روی ژاپن انداخت تا جنگ جهانی دوم را با بیشترین سرعت و با کمترین تلفات پایان دهد. این همان استدلال ساده و قانع‌کننده‌ای است که نیومن در مطالعه جدید خود درباره پایان جنگ جهانی دوم، ترومن و فرقه هیروشیما مطرح می‌کند. به گفته نیومن: (1) نتیجه گیری های بررسی بمباران استراتژیک ایالات متحده مبنی بر اینکه ژاپن آماده تسلیم بدون "بمب" بود، تقلبی است. (2) دکترین "تسلیم بدون قید و شرط" آمریکا جنگ را به طور قابل توجهی طولانی نکرد. و (3) تصمیم رئیس جمهور هری اس. ترومن برای استفاده از سلاح اتمی در شهرهای ژاپن یک «اقدام نژادپرستانه» نبود و نه یک مانور سیاسی حساب شده برای تهدید هژمونی شرقی جوزف استالین بود. به بیان ساده، نیومن استدلال می کند که ترومن یک تصمیم نظامی معقول گرفته است. به عنوان فرمانده کل، او نگران پایان دادن به یک جنگ ویرانگر و پرهزینه در سریع ترین زمان ممکن و نجات جان میلیون ها نفر بود.
     با این حال، نیومن در بحث خود پا را فراتر می گذارد و به دنبال دلایلی است که چرا این همه خصومت توسط آنچه در آسمان هیروشیما و ناکازاکی در اوایل آگوست 1945 اتفاق افتاد، ایجاد شده است. او نتیجه می گیرد که منبع نارضایتی یک " است. فرقه\" که از دهه 1960 در ایالات متحده رشد کرده است. ناامیدی ناشی از نگرانی در مورد یک مجتمع صنعتی نظامی، دوگانگی و شکست آمریکا در جنگ ویتنام، و بی اعتمادی به دولت پس از واترگیت، از شیر گرفته شد. این فرقه دارای زیارتگاه، روز مقدس، لفاظی متمایز از قربانی کردن، آیتم های مختلف کتاب مقدس، و در ژاپن، حمایت از یک حوزه قدرتمند مارکسیست است. نیومن می گوید: «همانند فرقه های دیگر، غیرتاریخی است». «فداکاران آن رویدادهای فراری و غیرنماینده را به جایگاه کیهانی ارتقا می‌دهند. و بیشتر از همه، آنها معتقدند.» تحلیل نیومن به قلب فرآیندی می‌پردازد که طی آن محققان رویدادهای تاریخی را تفسیر می‌کنند و مسائل نگران‌کننده‌ای را در مورد نحوه انتخاب و تحریف شواهد مورخان مطرح می‌کنند. در مورد گذشته متناسب با برنامه های سیاسی خاص.

The United States dropped atomic bombs on Japan in 1945 to end World War II as quickly and with as few casualties as possible. That is the compelling and elegantly simple argument Newman puts forward in his new study of World War II's end, Truman and the Hiroshima Cult. According to Newman: (1) The U.S. Strategic Bombing Survey conclusions that Japan was ready to surrender without "the Bomb" are fraudulent; (2) America’s "unconditional surrender" doctrine did not significantly prolong the war; and (3) President Harry S. Truman’s decision to use atomic weapons on Japanese cities was not a "racist act," nor was it a calculated political maneuver to threaten Joseph Stalin’s Eastern hegemony. Simply stated, Newman argues that Truman made a sensible military decision. As commander in chief, he was concerned with ending a devastating and costly war as quickly as possible and with saving millions of lives. 
     Yet, Newman goes further in his discussion, seeking the reasons why so much hostility has been generated by what happened in the skies over Hiroshima and Nagasaki in early August, 1945. The source of discontent, he concludes, is a "cult" that has grown up in the United States since the 1960s. It was weaned on the disillusionment spawned by concerns about a military industrial complex, American duplicity and failure in the Vietnam War, and a mistrust of government following Watergate. The cult has a shrine, a holy day, a distinctive rhetoric of victimization, various items of scripture, and, in Japan, support from a powerful Marxist constituency. "As with other cults, it is ahistorical," Newman declares. "Its devotees elevate fugitive and unrepresentative events to cosmic status. And most of all, they believe." Newman’s analysis goes to the heart of the process by which scholars interpret historical events and raises disturbing issues about the way historians select and distort evidence about the past to suit special political agendas.