دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1 ed.]
نویسندگان: Simon Gaunt
سری: Cambridge Studies in Medieval Literature
ISBN (شابک) : 0521058481, 9780521058483
ناشر: Cambridge University Press
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 244
[243]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Troubadours and Irony به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ترابادورها و کنایه ها نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از پترارک و دانته گرفته تا پاوند و الیوت، تأثیر تروبادورها بر شعر اروپایی عمیق بوده است. آنها به درستی حجم وسیعی از نوشته های انتقادی را برانگیخته اند، اما اکثر منتقدان مدرن سنت تروبادوری را مجموعه ای از شعر عاشقانه جدی و اعتراف آمیز، با کم یا بدون طنز می دانند. تروبادورها و طنز آثار پنج تروبادور اولیه یعنی مارکابرو، برنارت مارتی، پیر d'Alvernha، Raimbaut d'Aurenga و Giraut de Borneil را دوباره بررسی می کند تا استدلال کند که شعر درباری جنوب فرانسه در قرن دوازدهم با آنها نفوذ کرده است. و بسیاری از ترانههای تروبادوری شوخ طبع، مملو از کنایههای جنسی طنزآمیز و به دور از جدیت بودند. همچنین توجه به مجموعه وسیعی از متون جلب می شود که شعرهای عاشقانه نیستند، بلکه آهنگ های طنز یا طنز هستند.
From Petrarch and Dante to Pound and Eliot, the influence of the troubadours on European poetry has been profound. They have rightly stimulated a vast amount of critical writing, but the majority of modern critics see the troubadour tradition as a corpus of earnestly serious and confessional love poetry, with little or no humour. Troubadours and Irony re-examines the work of five early troubadours, namely Marcabru, Bernart Marti, Peire d'Alvernha, Raimbaut d'Aurenga and Giraut de Borneil, to argue that the courtly poetry of southern France in the twelfth century was permeated with irony and that many troubadour songs were playful, laced with humorous sexual innuendo and far from serious; attention is also drawn to the large corpus of texts that are not love poems, but comic or satirical songs.