Tropical Agriculture in Transition — Opportunities for Mitigating Greenhouse Gas Emissions?

تولید از سیستم های کشاورزی گرمسیری باید افزایش یابد تا تقاضای فزاینده غذایی جمعیت رو به افزایش همراه با تغییر در الگوهای مصرف برآورده شود. در عین حال، بخش کشاورزی منبع قابل توجهی از گازهای گلخانه ای (GHG) در بسیاری از کشورهای در حال توسعه است که می تواند عمدتاً به تغییر کاربری زمین و انتشار متان از برنج و دام نسبت داده شود. اما چگونه می‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتر از سیستم‌های کشاورزی گرمسیری را با افزایش بهره‌وری هماهنگ کنیم؟

با توجه به ماهیت تعاملی این موضوعات، این کتاب از مقالاتی در مورد مدیریت منابع طبیعی و همچنین اجتماعی-اقتصادی گردآوری شده است. جنبه های کاهش گازهای گلخانه ای دامنه گزینه های کاهش در کشاورزی گرمسیری برای سه فعالیت مختلف مورد بحث قرار می گیرد: (الف) اگروفارستری. (ب) سیستم های تولید مبتنی بر برنج؛ (ج) مرتع/دام‌داری.

راه‌حل‌های زراعی به تنهایی کافی نخواهد بود، زیرا چارچوب‌های نهادی و اقتصادی که کشاورزان در آن فعالیت می‌کنند دیکته می‌کنند که آیا یک روش مدیریت زراعی توصیه‌شده قابل قبول است یا خیر. جلوگیری از جنگل زدایی و جنگل زدایی مجدد زمین های تخریب شده می تواند به عناصر کلیدی برنامه های ملی حفاظت از آب و هوا در برخی از کشورهای در حال توسعه تبدیل شود. شیوه‌های مدیریت جایگزین در سیستم‌های مبتنی بر برنج و مرتع ممکن است گزینه‌های برد-برد را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و بهبود کارایی استفاده از منابع ارائه دهد.

Production from tropical agricultural systems will need to increase to satisfy the rising food demand of an increasing population coupled with changes in consumption patterns. At the same time, the agricultural sector is a significant source of greenhouse gases (GHG) in many developing countries, which can be attributed mainly to land-use change and methane emissions from rice and livestock. But how can we reconcile less GHG emissions from tropical agricultural systems while increasing productivity?

Due to the interactive nature of these issues, this book is compiled of articles on natural resource management, as well as the socio-economic aspects of GHG mitigation. The scope of mitigation options in tropical agriculture is discussed for three different activities: (a) agroforestry; (b) rice-based production systems; (c) pasture/animal husbandry.

Agronomic solutions alone will not be sufficient, as the institutional and economic frameworks within which farmers operate dictate whether a recommended agronomic management practice is acceptable. The prevention of deforestation, and the re-forestation of degraded land, could become key elements to national climate protection programs of some developing countries. Alternative management practices in rice-based and pasture systems may offer win-win options to reduce emissions and improve resource-use efficiencies.