Tribeswomen of Iran: Weaving Memories among Qashqa'i Nomads

از زمان انقلاب در سال 1979، جمهوری اسلامی ایران به تعداد بسیار کمی از محققان غربی اجازه انجام تحقیقات در کشور را داده است. در اینجا جولیا هوانگ گزارش قابل توجهی از زندگی محلی قبیله ای ایرانی ارائه می دهد، که جامعه ای را تا حد زیادی فراتر از محدوده و دسترس مسافران خارجی و رسانه های غربی به تصویر می کشد. عشایر قشقایی دامداران مهاجر هستند - هوانگ معیشت و سبک زندگی دشوار آنها، جامعه و فرهنگ آنها را مستند می کند و توضیح می دهد که چگونه این گروه ترک زبان با جامعه وسیع تر ایران و جمهوری اسلامی ارتباط دارد. او با تمرکز بر گروه کوچکی از زنان، به ما نشان می‌دهد که چگونه با حفظ ارزش‌های قبیله‌ای و هویت قومی زبانی متمایز به عنوان یکی از اقلیت‌های ملی ایران، خود را با دنیایی که به سرعت در حال تغییر است سازگار می‌کنند. زنان عشایر ایران که به شکلی جذاب نوشته شده و شیوه ای از زندگی در حال ناپدید شدن را مستند می کند، خواندنی ضروری برای همه علاقه مندان به ایران، خاورمیانه، مردم شناسی، کوچ نشینی و جنسیت است.