Treatment of Personality Disorders

تقریباً بیست سال از زمانی که DSM-III با معرفی سیستم چند محوری و به‌ویژه برای بیماران ما، محور II: اختلالات شخصیت، تغییر عمده‌ای در روش‌های طبقه‌بندی دهلیزهای روانی و اقدامات تشخیصی و درمانی ایجاد کرد، می‌گذرد. محققان و پزشکان مجبور شدند روی بسیاری از موضوعات مرتبط با حوزه شخصیت و اختلالات آن تمرکز کنند. این به معنای انگیزه ای عظیم برای تحقیق، هم تجربی و هم نظری بود. بسیاری از پیشرفت‌های اخیر در این کتاب، به‌عنوان نقد یا مقاله‌های اصلی توصیف شده‌اند. این کتاب همچنین تحولات اروپا و همچنین آمریکای شمالی را پوشش می دهد. سؤالات مهم هنوز بی پاسخ مانده اند، مانند: رابطه بین خوشه های مختلف: A، B، و C چیست؟ آیا ما در مورد ابعاد، دسته بندی ها یا گونه شناسی ها صحبت می کنیم؟ برای بیمارانی که بیش از یک اختلال شخصیت دارند چه باید کرد؟ آیا یک رویکرد معمولی حرفه ای مورد نیاز است؟ در نتیجه، آیا رویکرد چند مفهومی در درمان و تحقیق مورد نیاز است؟ نویسندگان به این بحث کمک می کنند و دستورالعمل هایی برای تفکر بیشتر در تحقیق و برنامه ریزی درمانی ارائه می دهند. برای پزشکان، مهم است که بدانند آیا این اختلال می تواند تحت تأثیر درمان قرار گیرد یا خیر، و آیا تغییر دائمی واقعاً امکان پذیر است یا خیر. یک سوال بسیار مهم این است که آیا یک فرد واقعاً دارای اختلال شخصیت است و این تشخیص چگونه بر عملکرد بالینی تأثیر می گذارد.

It has been almost twenty years since DSM-III created a major shift in psychi­ atric classification procedures and in diagnostic and treatment practice by introducing the multi-axial system and, for our patients specifically, the Axis II: Personality Disorders. Researchers and clinicians were forced to focus on many issues related to the field of personality and its disorders. This meant an immense impetus for research, both empirical and theoretical. Many recent developments are described in this book, as reviews or as original articles. This book also covers developments in Europe as well as in North America. Important questions still remain unanswered, such as: What is the relationship between the different clusters: A, B, & C? Are we talking about dimensions, categories, or typologies? What can be done for patients who have more than one personality disorder? Is a pro typical approach required? Consequently, is a multiconceptual approach in treatment and research required? The authors contribute to this discus­ sion and provide guidelines for further thinking in research and treatment planning. For clinicians, it is of major importance to know whether the disorder can be influ­ enced by treatment, and whether permanent change is really possible. A very impor­ tant question is whether a person indeed has a personality disorder, and how this diagnosis affects clinical practice.