Treatment of Male Infertility

بینش ما در مورد مکانیسم‌های فیزیولوژی تولید مثل در چند سال اخیر پیشرفت سریع و ثابتی را تجربه کرده است. ظهور روش‌های تشخیصی پیچیده‌تر و کاربرد بالینی نسبتاً آسان آن‌ها اجازه می‌دهد تا این دانش در ارزیابی زوج نابارور گنجانده شود. این حقایق، همراه با تغییر آشکار در روانشناسی اجتماعی، توسعه تخصص های مختلف را برای مقابله با مشکلات ناباروری تسهیل کرده است. در حال حاضر در مراکز درمانی در سراسر جهان می توان رفتار بهتری برای شوهر نابارور در نظر گرفت تا به دنبال مشاوره، مطالعه و درمان باشد. در مواجهه با این وضعیت، ما هنوز قادر به ارائه درمان خاصی در بیشتر موارد نیستیم. با این حال، درمان مبتنی بر تجربی فراوان است. پیشرفت‌های درمانی با افزایش دانش فیزیو منطقی ما و تکنیک‌های تشخیصی بهبود یافته همگام نبوده است. مکانیسم های فیزیولوژیکی پاتو و عوامل اتیولوژیک در ناباروری مردان تا حد زیادی ناشناخته است. این امر به طور قابل توجهی هم ارزیابی بالینی و هم پیشرفت در درمان را که امکان تهاجمات درمانی غیرعلمی مکرر به تسلیحات یک متخصص دروولوژیست را ممکن می سازد، مختل کرده است. عوامل متعددی باعث به وجود آمدن "مدهای" درمانی شده است، که تا زمانی که این وضعیت کمبود دانش ادامه داشته باشد، ناگزیر هستند که زنده بمانند. به عنوان مثال، ممکن است بپرسیم که آیا درمان واریکوسل یک مد است؟ اگرچه ما درمان واریکوسل را به عنوان بهترین درمان موجود برای ناباروری مردان می پذیریم، اما مکانیسم اثر آن را نمی دانیم و بنابراین نمی توانیم نتیجه درمانی را پیش بینی کنیم.

Our insight into the mechanisms of the physiology of reproduction has experienced a swift and constant development these last few years. The advent of more sophisticated diagnostic methods and their relatively easy clinical application allow for the incorporation of that knowledge into the evaluation of the infertile couple. These facts, together with an obvious change in social psychology, have facilitated the development of different specialities dealing with the problems of infertility. It is now possible in medical centers all around the world to undertake a better disposition of the infertile husband to look for advice, to be studied, and treated. Confronted with this situation we are still unable to offer specific therapy in most cases; however, empirically based therapy abounds. Advances in therapy have not kept pace with our increased physio­ logical knowledge and improved diagnostic techniques. Patho­ physiological mechanisms and etiological factors in male infertility are largely unknown. This has significantly hampered both clinical evaluation and advances in treatment allowing for frequent non­ scientific therapeutic incursions into the armamentarium of the an­ drologist. Several factors have given birth to therapeutic "fashions", which are bound to survive as long as this state of lack of knowledge con­ tinues. For example, we may ask whether the treatment of varicocele constitutes a fashion? Though we accept the treatment of varicocele as the best available treatment of male infertility, we do not know its mechanism of action and so we cannot predict a therapeutic result.