Treatise on Basic Philosophy: Semantics I: Sense and Reference

در این مقدمه، نمایه ای از زمینه تحقیق خود را ترسیم خواهیم کرد. این امر ضروری است زیرا معمولاً معناشناسی با واژه‌شناسی اشتباه گرفته می‌شود و بنابراین به عنوان بی‌اهمیت رد می‌شود، در حالی که در زمان‌های دیگر به دلیل توجه به شخصیت‌های نامعلومی مانند معنا و شخصیت‌های ظاهراً از بین رفته مانند حقیقت، تحقیر می‌شود. علاوه بر این، دغدغه ویژه ما، یعنی معناشناسی علم، تازه واردی است - حداقل به عنوان یک بدنه سیستماتیک - و بنابراین نیاز به یک مقدمه دارد. ل معناشناسی هدف حوزه تحقیقی است که به طور مرکزی با معنا و حقیقت مرتبط است. می تواند تجربی یا غیر تجربی باشد. هنگامی که به اشیاء عینی، مانند جامعه سخنوران، توجه شود، معناشناسی به دنبال پاسخگویی به مشکلات مربوط به برخی حقایق زبانی است - مانند افشای کد تفسیری ذاتی در زبان یا توضیح توانایی یا ناتوانی گویندگان در بیان و درک جملات جدید از جمله. زبان سپس این نوع معناشناسی هم نظری و هم تجربی خواهد بود: شاخه‌ای از چیزی است که قبلا «علم رفتاری» نامیده می‌شد.

In this Introduction we shall sketch a profile of our field of inquiry. This is necessary because semantics is too often mistaken for lexicography and therefore dismissed as trivial, while at other times it is disparaged for being concerned with reputedly shady characters such as meaning and allegedly defunct ones like truth. Moreover our special concern, the semantics of science, is a newcomer - at least as a systematic body - and therefore in need of an introduction. l. GOAL Semantics is the field of inquiry centrally concerned with meaning and truth. It can be empirical or nonempirical. When brought to bear on concrete objects, such as a community of speakers, semantics seeks to answer problems concerning certain linguistic facts - such as disclosing the interpretation code inherent in the language or explaning the speakers' ability or inability to utter and understand new sentences ofthe language. This kind of semantics will then be both theoretical and experimental: it will be a branch of what used to be called 'behavioral science'.