Trauma: Clinical and Biological Aspects

در اواخر تابستان 1973، موزه آسیب شناسی بل دانشکده پزشکی دانشگاه مینه سوتا، یک سمپوزیوم سه روزه برای بحث در مورد برخی از جنبه های بیولوژیکی بیماری تروما برگزار کرد. این نشست با تأکید بر بسیاری از مسائل اساسی بیولوژیکی مرتبط با آسیب های تروما، مشارکتی در مطالعه تروما بود. همچنین امید می‌رود دیدگاه‌هایی متمرکز شود که از طریق آن تعامل سازنده بین دانشمندان تحقیقات پایه و پزشکان شاغل می‌تواند جریان یابد. اعتقاد ما این است که از طریق چنین مبادلات بین رشته ای است که پیشرفت هوشمندانه و تحولات جدید رخ خواهد داد. علاوه بر این، ما معتقدیم که بدن دانشجو و پزشک شاغل می توانند به طور مساوی در این زمینه علمی سهیم باشند، و به یک معنا باید در این زمینه مشارکت داشته باشند، زیرا در یک جامعه فناورانه صدمات ترومایی با چشم انداز افزایش تقریباً تصاعدی تعداد، دهه به دهه روبرو هستند. با در نظر گرفتن این دیدگاه‌ها، ما زیست‌شناسان، بیوفیزیکدانان، بیوشیمی‌دانان، آسیب‌شناسان، پزشکان و جراحان را گرد هم آوردیم تا پل جدیدی از تفاهم مشترک بین رشته‌های غیرمرتبط ایجاد کنیم که در گذشته به ندرت به یکدیگر مرتبط بوده‌اند. به دیگران. هیچ قانون سخت و سریعی در انتخاب موضوعات وجود نداشت. بنابراین جای تعجب نیست که این برنامه به برنامه ای با دامنه و وسعت متنوع و قابل توجه تبدیل شد. مقالات برای بحث از بیوشیمی متابولیسم کلاژن تا ویژگی‌های تروما مشخصه حوادث هوایی و ترومای هوایی متفاوت بودند.

Late in summer 1973, the Bell Museum of Pathology of the University of Minnesota Medical School, held a three day symposium to discuss some of the biological aspects of trauma disease. The meeting was intended to be a coatribution to the study of trauma by placing emphasis upon many of the basic biologic issues related to trauma injuries. It was also hoped to put in focus perspectives from which constructive interaction between basic research scientists and practicing clinicians could flow. It is our belief that it is through such interdisciplinary exchanges that intelligent progress and new developments will occur. Moreover we believe that the student body and the practicing physician can equally share this scientific backdrop, and in a sense must so participate, for in a technological society trauma injuries face the prospect of an almost exponential increase in numbers, decade to decade. With these views in mind we brought together biologists, biophysicists, biochemists, pathologists, physicians and surgeons, in an effort to build a new bridge of collaborative understanding between unrelated disciplines, which, in the past, have charac­ teristically rarely inter-related, one to the other. There were no hard and fast rules set in the selection of topics. Not surprisingly, therefore, the program developed into one of diverse and remarkable scope and breadth. Papers for discussion varied from the biochemistry of collagen metabolism to features of trauma characteristic of aviation and air trauma accidents.