Transsphincteric Surgery of the Rectum: Topographical Anatomy and Operation Technique

بیش از یک قرن پیش، کریپس با موفقیت از تقسیم مستقیم و کامل اسفنکترهای مقعدی به عنوان وسیله ای برای نزدیک شدن به راست روده و کانال مقعدی استفاده کرد و در مورد مجموعه ای از 36 بیمار که به این روش درمان شده بودند گزارش داد. کریپس با وجود اینکه اسفنکترهای تقسیم شده ترمیم نشده بودند، از یافتن کنترل خوب مدفوع در بیش از دو سوم بیماران در طول پیگیری‌های بعدی، شگفت‌زده شد. با این حال، روش ترانس اسفنکتریک تا حد زیادی در سال‌های بعد فراموش شد، و تنها پروکتوتومی پاراساکرال کراسکه که اسفنکترهای مقعدی را در امان نگه داشت، می‌توان گفت که جایگاه ثابتی در "آلمانداریوم جراحی" پیدا کرد. این برای یورک میسون باقی ماند تا توجه جامعه جراحی را به پتانسیل بزرگ روش ترانس اسفنکتریک و خودداری عالی که می توان از طریق ترمیم کافی اسفنکترهای تقسیم شده به دست آورد، هدایت کرد. با درک ارزش عملی برجسته این روش، لازم دانستیم پیش نیازهای تشریحی را با دقت بیشتری تعریف کنیم که حداقل خونریزی عمل را تضمین می کند و این روش را با دانش فعلی در مورد خودداری طبیعی و اجابت مزاج مطابقت می دهد. دکتر A. Huber، با مشورت مدیر مؤسسه آناتومی بالینی بخش جراحی ما، پروفسور A. von Hochstetter، ماه ها کار کالبد شکافی را بر روی آماده سازی آناتومیک تازه در تلاش برای کشف و اصلاح جنبه های مختلف انجام داد. ترانس اسفنکتریک ap proach.

More than a century ago, Cripps successfully employed the direct and complete division of the anal sphincters as a means of approaching the lower rectum and anal canal, and reported on a series of 36 patients who had been treated in that fashion. Cripps was pleasantly surprised to find good fecal continence in over two-thirds of the patients during later follow-ups, despite the fact that the divided sphincters had not been repaired. The transsphincteric procedure was largely forgotten in subsequent years, however, and only the parasacral proctotomy of Kraske, which spared the anal sphincters, can be said to have gained an established place in the" surgical armamentarium. " It remained for York Mason to redirect the attention of the surgical community to the great potential of the trans­ sphincteric approach and the excellent continence that can be achieved through adequate repair of the divided sphincters. Having recognized the outstanding practical value of this procedure, we felt it necessary to define more precisely the anatomical prerequisites that would ensure minimum operative bleeding, and to bring the procedure more in line with current knowledge of normal continence and defecation. Dr. A. Huber, in consultation with the director of the Institute for Clinical Anatomy of our surgical department, Prof. A. von Hochstetter, did many months of dissection work on fresh anatomic preparations in an effort to explore and refine the various aspects of the trans sphincteric ap­ proach.