Transforming Unjust Structures The Capability Approach

«رویکرد توانمندی» اقتصاددان توسعه آمارتیا سن، که در سال 1998 جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد، چالش بزرگی را برای پارادایم غالب اقتصاد نئوکلاسیک ایجاد می‌کند. به عقیده سن، رفاه انسان به مصرف کالاها بستگی ندارد، بلکه به آزادی هایی که انسان ها برای انتخاب و ارزش گذاری دارند، بستگی دارد. رویکرد قابلیت اغلب به دلیل عدم توجه به راه هایی که ساختارهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ناعادلانه توانایی های انسانی را محدود می کنند مورد انتقاد قرار گرفته است. دست اندرکاران این جلد این نقد را به طرق مختلف، نظری و عملی، مورد توجه قرار می دهند. بحث نظری با اندیشه خود سن و سنت هرمنوتیکی که پل ریکور نمایندگی می کند درگیر می شود. بحث عملی شامل پنج مطالعه موردی است که اثربخشی رویکرد قابلیت را در برخورد با موارد بی عدالتی ساختاری بررسی می کند. این موارد عبارتند از: نژادپرستی در آفریقای جنوبی. دسترسی به بازارهای کار در اروپا؛ مشارکت در آموزش عالی در انگلستان؛ اصلاحات فقر و رفاه در ایالات متحده؛ و پتنت های بیوتکنولوژی از همه مشارکت کنندگان بپرسید، آیا می توان رویکرد قابلیت Sen را در تغییر ساختارهای ناعادلانه به کار گرفت؟

The "capability approach" of development economist Amartya Sen, who received the Nobel Prize for Economics in 1998, poses a major challenge to the dominant paradigm of neo-classical economics. According to Sen, human well-being does not depend on the consumption of commodities but on the freedoms human beings have reason to choose and value. The capability approach has frequently been criticised for a lack of attention to the ways in which unjust social, political and economic structures restrict human capabilities. The contributors to this volume take up this criticism in a number of ways, both theoretical and practical. The theoretical discussion engages with the thought of Sen himself and with the hermeneutical tradition represented by Paul Ricoeur. The practical discussion consists of five case studies examining the effectiveness of the capability approach in dealing with cases of structural injustice. These cover: racism in South Africa; access to labour markets in Europe; participation in higher education in the UK; poverty and welfare reforms in the US; and biotechnology patents. How effectively, ask all the contributors, can Sen’s capability approach be deployed in the transformation of unjust structures?