Transesophageal Echocardiography

تقریباً تمام تلاش‌ها در مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری قلبی با توصیفی از اختلال عملکرد فیزیولوژیکی یا آناتومی مرفولوژیک آغاز می‌شود. از زمان کار اولیه ادلر و هرتز در سال 1954، روش‌های اکوکاردیوگرافی برای تشخیص بسیاری از اختلالات قلبی اهمیت و قابلیت اطمینان پیدا کرده‌اند. قرار دادن یک مبدل قابل مانور بر روی نوک یک آندوسکوپ اصلاح شده نتیجه پیشرفت های نسبتاً اخیر فناوری است. روش ترانس مری در حال حاضر برای به دست آوردن اطلاعات جدید از تصاویر اولتراسونیک قلب انسان در حال تپش یک واقعیت است. از آنجایی که تصاویر به دست آمده توسط اکو کاردیوگرافی از طریق مری به طور یکنواخت از کیفیت عالی برخوردار هستند، پتانسیل تشخیصی اکوکاردیوگرافی را به بیمارانی که تصویربرداری از روش مرسوم دیوار قفسه سینه دشوار است گسترش می دهد. مهمتر از آن، اکوکاردیوگرافی ترانس مری ابزاری برای به دست آوردن اطلاعات مفید در موقعیت های جدید، مانند اتاق عمل، فراهم می کند. هنگامی که این روش تصویربرداری برای بیماران تحت عمل جراحی ارائه می شود، جراحان و متخصصان بیهوشی ابزار آماده ای برای ارزیابی عملکرد قلب در طول بیهوشی، هدایت رویکردهای مختلف جراحی و ارزیابی فوری نتایج ترمیم جراحی دارند. تکنیک‌های اکوکاردیوگرافی ترانس مری نشان‌دهنده یک پیشرفت عمده در مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی است. هرگز ابزاری برای به دست آوردن چنین اطلاعات مهمی در مورد قلب در طول یک مداخله جراحی وجود نداشته است. سوالات جدید پرسیده می شود و پاسخ های جدیدی در دسترس است.

Almost every effort in the care of patients with heart disease begins with some description of disordered physiologic performance or mor­ phologic anatomy. Since the early work of Edler and Hertz in 1954, echocardiographic methods have grown in importance and reliability for the diagnosis of many cardiac disorders. The placement of a maneuverable transducer on the tip of a modified endoscope is the result of relatively recent technologic advances. The transesophageal approach is now a reality for obtaining new information from ultra-sonic images of a beating human heart. Since images obtained by transesophageal echo cardiography are uniformly of excellent quality, it extends the diagnostic potential of echocardiography to the patient who is difficult to image from the conventional chest wall approach. More importantly, transesophageal echocardiography provides a means to acquire useful information in new situations, such as the operating room. When this imaging modality is brought to patients undergoing surgical procedures, surgeons and anesthesiologists have a ready means for assessing cardiac performance during anesthesia, directing various surgical approaches and immediately evaluating the results of surgical repair. Transesophageal echocardiographic techniques represent a major vi vii advance in the care of patients with cardiovascular disease. Never before has there been a means to acquire such important information about the heart during an operative intervention. New questions are being asked and new answers are at hand.