Tradition-Based Natural Resource Management: Practice and Application in the Hawaiian Islands

این کتاب به زمینه پیچیده اجتماعی-سیاسی مدیریت منابع طبیعی در محیط‌های ساحلی و دریایی در سراسر جزایر اقیانوس آرام معاصر می‌پردازد و درس‌هایی را ارائه می‌دهد که می‌تواند در سراسر جهان به کار گرفته شود. نویسنده به یک مورد خاص اشاره می کند که در آن بومیان هاوایی با موفقیت برای ایجاد یک مکانیسم سیاست رسمی کار کردند که از طریق آن به آژانس های دولتی در ایالت هاوایی در مورد مسائل مربوط به استفاده سنتی و مرسوم و مدیریت منابع طبیعی جزیره مشاوره می دادند.
Glazier جنبه های تاریخی-سنتی استفاده و مدیریت منابع طبیعی در جزایر هاوایی و فرآیند چالش برانگیزی را که برای افزایش ظرفیت هاوایی های مدرن برای تأثیرگذاری بر روند آینده خود به کار گرفته شد، توصیف می کند. این فرآیند با موفقیت چالش‌های واقعاً دشواری را بررسی کرد و به آنها رسیدگی کرد، از جمله، اما نه محدود به موارد زیر: گردهمایی نمایندگان یک جامعه پیچیده از افراد بومی به منظور استخراج دانش سنتی مکان‌محور و دیدگاه‌های متفاوت در مورد استفاده و مدیریت مناسب منابع طبیعی؛ ادغام چنین دانش و دیدگاه‌هایی در مدیریت منابع طبیعی مدرن و زمینه سیاست؛ و نیاز به تعادل بین منافع افراد بومی و افرادی که به تازگی وارد زنجیره جزیره شده اند.
درس های آموخته شده بسیار و متنوع بود و به ویژه برای مدیران منابع، دانشمندان، سیاست گذاران و افراد بومی که به دنبال اتخاذ تصمیمات متوازن سیاست منابع طبیعی در جزیره، ساحل و محیط های بومی در اطراف اقیانوس آرام و فراتر از آن هستند، مناسب است.

This book addresses the complex socio-political context of natural resource management in coastal and marine environments throughout the contemporary Pacific Islands and provides lessons that can be applied around the globe. The author spotlights one particular case in which Native Hawaiians worked successfully to develop a formal policy mechanism through which to advise government agencies in the State of Hawaii on matters regarding traditional and customary use and management of the island’s natural resources.
Glazier describes historic-traditional aspects of natural resource use and management in the Hawaiian Islands and the challenging process that was employed to enhance the capacity of modern Hawaiians to influence the course of their future. This process successfully broached and addressed truly difficult challenges, including but not limited to: the convening of representatives of a complex society of indigenous persons in order to elicit traditional place-based knowledge and varying perspectives on the appropriate use and management of natural resources; the incorporation of such knowledge and perspectives into the modern natural resource management and policy context; and the need to balance the interests of indigenous persons and those of more recently-arriving persons around the island chain.
The lessons learned were many and varied and are particularly germane for resource managers, scientists, policymakers, and indigenous persons seeking to undertake balanced natural resource policy decisions in island, coastal, and indigenous settings around the Pacific and beyond.