Traces Upon The Land. The Formalistic Landscape

دسته بندی: جغرافیا
ویرایش:  
نویسندگان: Treib M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 12 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

مقاله منتشر شده در «فصلنامه انجمن معماری» - 1982 - جلد. 11 - خیر 4 (ژوئیه-دسامبر) — صفحات 28-39. چرا حضور استون هنج اینقدر خاص و قدرتمند به نظر می رسد؟ چرا این انبوه سنگ های کوچک، ابتدایی و واقعی که در دشت سالزبری قرار گرفته است، وقتی سازه هایی صدها برابر اندازه آن را در هزاران مکان در سراسر جهان می سازیم، همچنان هاله ای قدرتمند ایجاد می کند؟ استون هنج یک مکان بسیار خاص است، یک مکان منحصر به فرد. می‌توان از اندازه سنگ‌ها، تلاش‌های انسان بدوی برای برپایی آن‌ها و حتی تلاش برای بازسازی یا احیای آیینی که باعث تولد آن شد، شگفت زده شد. اما همه اینها جستارهای تحلیلی هستند و ارتباط چندانی با حضور واقعی آن که در درجه اول یک پاسخ احساسی است ندارد. من معتقدم استون هنج همان کاری را که انجام می دهد انجام می دهد و همان چیزی است که هست، زیرا نمایانگر توافق یا گفتگوی ظریف بین شکل زمین طبیعی و دست انسان است. دیالوگ غنای بیشتری نسبت به مونولوگ توسط انسان یا نیروهای طبیعی به تنهایی دارد و علاقه و دسیسه بسیار بیشتری دارد. این گفتگو موضوع این مقاله است.

Article published in the «Architectural Association Quarterly» — 1982 — vol. 11 — no. 4 (July-December) — pp. 28-39. Why does the presence of Stonehenge seem so special and powerful? Why does this small, primitive, literal pile of stones, set out upon the Salisbury Plain, continue to generate a powerful aura when we build structures hundred of times its size, in thousands of places, all over the world? Stonehenge remains a very special place, a unique place. One can marvel at the size of the stones, the efforts of primitive man to erect them, and even attempt to reconstruct or relive the ritual which instigated its birth. But all of these are analytical inquiries and have little to do with its actual presence which is primarily an emotional response. Stonehenge, I believe, does what it does, and is what it is, because it represents a delicate agreement or dialogue between the natural land-form and the hand of man. The dialogue is of greater richness than a monologue by either man or natural forces alone, and of far greater interest and intrigue. That dialogue is the subject of this paper.