دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Karen Bassi
سری:
ISBN (شابک) : 0472119923, 9780472119929
ناشر: University of Michigan Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 194
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Traces of the Past: Classics between History and Archaeology به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ردپای گذشته: کلاسیک بین تاریخ و باستان شناسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
وقتی وارد یک موزه باستان شناسی یا وارد یک سایت باستان شناسی می
شویم، چه می کنیم؟ اشیاء و ویژگیهایی که در این مکانهای
منحصربهفرد با آنها مواجه میشویم چه معنایی دارند و به طور
خاص، چگونه چیزی در مورد اعتقادات و فعالیتهای انسانهای زنده
قبلی به ما منتقل میکنند؟ به طور خلاصه، بقایای و ویرانه های
قابل مشاهده در زمان حال چگونه به گذشته بشر معنا می بخشند؟
کارن باسی این پرسشها را از طریق خوانش دقیق آثار متعارفی که
دورههای باستانی تا کلاسیک فرهنگ یونان باستان را در بر میگیرد،
نشان میدهد و نشان میدهد که چگونه گذشته در توصیف آنچه راویان و
شخصیتها در زمینه کنونی خود میبینند تشکیل شده است. . او اصطلاح
protoarchaeological را برای اشاره به روایاتی معرفی
میکند که شکاف بین بازنمایی زبانی و مشاهده تجربی - بین کلمات و
چیزها - را در دسترسی و معنا بخشیدن به گذشته نشان میدهد. چنین
روایتهایی خوانندگان را دعوت میکنند که گذشته را بهعنوان یک
میدان بصری در حال عقبنشینی ببینند و در این فرآیند، از مرزهای
رشتهای که ادبیات، تاریخ و باستانشناسی را از هم جدا میکند،
عبور کنند.
هدف کلاسیکها، محققان ادبی، مورخان باستان است. ، مورخان فرهنگی
و نظریه پردازان باستان شناسی، این کتاب سه حوزه تحقیق را با هم
ترکیب می کند: زمان به عنوان ویژگی ساختار روایی در نظریه ادبی.
مفهوم «خود گذشته» در فلسفه تاریخ؛ و وضعیت هستی شناختی اشیاء
مادی در نظریه باستان شناسی.
هر یک از پنج فصل اصلی به بررسی چگونگی روایات پیشباستانشناسی
خاص میپردازد - از سرنوشت سنگ زئوس در تئوگونی هزیود تا
رقابت بین کلمات و اشیاء در قورباغههای ارسطوفان. —هر دو
این شکاف را آشکار می کنند و تلاش می کنند تا این شکاف را پر
کنند. در سرتاسر، این کتاب به عنوان پاسخی به وظیفه هرودوت در
نوشتن تاریخ عمل می کند، یعنی اطمینان از این که "اعمال
گذشته انسان ها با گذشت زمان محو نمی شوند."
What are we doing when we walk into an archaeological museum or
onto an archaeological site? What do the objects and features
we encounter in these unique places mean and, more
specifically, how do they convey to us something about the
beliefs and activities of formerly living humans? In short, how
do visible remains and ruins in the present give meaning to the
human past?
Karen Bassi addresses these questions through detailed close
readings of canonical works spanning the archaic to the
classical periods of ancient Greek culture, showing how the
past is constituted in descriptions of what narrators and
characters see in their present context. She introduces the
term protoarchaeological to refer to narratives that
navigate the gap between linguistic representation and
empirical observation—between words and things—in accessing and
giving meaning to the past. Such narratives invite readers to
view the past as a receding visual field and, in the process,
to cross the disciplinary boundaries that divide literature,
history, and archaeology.
Aimed at classicists, literary scholars, ancient historians,
cultural historians, and archaeological theorists, the book
combines three areas of research: time as a feature of
narrative structure in literary theory; the concept of “the
past itself” in the philosophy of history; and the ontological
status of material objects in archaeological theory.
Each of five central chapters explores how specific
protoarchaeological narratives—from the fate of Zeus’ stone in
Hesiod’s Theogony to the contest between words and
objects in Aristophanes’ Frogs—both expose and attempt
to bridge this gap. Throughout, the book serves as a response
to Herodotus’ task in writing the Histories, namely, to
ensure that “the past deeds of men do not fade with
time.”