Tracer Methods in Hormone Research

هدف این تک نگاری توصیف جنبه های نظری تفسیر داده های به دست آمده از آزمایش های انجام شده با هورمون های نشاندار است. مطالعات کمی غدد درون ریز شامل استفاده از ردیاب ها شامل تعیین سرعت ترشح هورمون ها توسط غدد درون ریز و تولید خارج از این غدد با تبدیل سایر هورمون های ترشح شده است. آزمایش‌های ردیاب نیز با هدف اندازه‌گیری سرعت واکنش‌های متابولیک انجام می‌شوند. این اندازه گیری ها نقش هورمون های ترشح شده را در تشکیل ترکیبات در گردش و متابولیت های ادراری نشان می دهد. تخمین میزان تولید و تبادل هورمون‌های جنینی و جفتی، طبقه‌ای از مطالعات کمی in vivo را مشخص می‌کند که با هورمون‌های نشان‌دار ایزوتوپی (رادیواکتیو یا غیر رادیواکتیو) انجام شده است. علاوه بر این، ردیاب‌ها برای اندازه‌گیری نفوذپذیری و سرعت واکنش در سیستم‌های in vitro، و برای مطالعه جذب هورمون‌ها توسط بافت‌ها، هم در داخل بدن و هم در شرایط آزمایشگاهی استفاده می‌شوند. پایداری هسته استروئیدی حامل برچسب ایزوتوپی و تعداد زیادی از واکنش‌های متابولیکی برگشت‌پذیر که در آن استروئیدها دخیل هستند، توسعه یک درمان نظری پیچیده از آزمایش‌های ردیاب در زمینه غدد درون ریز را تسهیل و انگیزه می‌دهد. اگرچه مثال‌های عملی مورد استفاده برای نشان دادن مفاهیم و محاسبات ارائه‌شده در این مونوگراف شامل هورمون‌های برچسب‌گذاری‌شده است، این نظریه به صورت نمادین کلی ارائه شده است و در سایر زمینه‌های تحقیقاتی قابل اجرا است.

The purpose of this monograph is to describe theoretical aspects of the interpretation of data obtained from experiments performed with labeled hormones. Quantitative endocrinologic studies involving the use of tracers include the determination of rates at which hormones are secreted by endocrine glands and are produced outside these glands by conversion of other secreted hor­ mones. Tracer experiments are also performed with the purpose of measuring rates of metabolic reactions. These measurements reveal the contribution of secreted hormones to the formation of circulating compounds and urinary metabolites. The estimation of rates of fetal and placental production and exchange of hormones characterizes a class of in vivo quantitative studies performed with isotopically labeled hormones (radioactive or not). In addi­ tion, tracers are used to measure permeability and rates of reaction in in vitro systems, and to study the uptake of hormones by tissues, both in vivo and in vitro. The stability of the steroid nucleus carrying the isotopic label and the large number of reversible metabolic reactions in which steroids are involved, both facilitated and motivated the development of a sophisticated theoretical treat­ ment of tracer experiments in the field of endocrinology. Although the prac­ tical examples used to illustrate the concepts and calculations presented in this monograph involve labeled hormones, the theory is presented in a general symbolic manner and is applicable to other fields of investigation.