Towards Free Trade in Agriculture

به نظر می رسد کشاورزی برای اکثر دولت ها بخش دشواری برای مدیریت باشد. کشورهای در حال توسعه در تصمیم گیری در مورد سیاست های قیمت مناسب برای تحریک تولید مواد غذایی و حفظ ثبات و ترجیحاً قیمت های پایین برای مصرف کنندگان فقیر با دوراهی های سختی روبرو هستند. دولت ها در کشورهای توسعه یافته با تصمیمات دشوار مشابهی روبرو هستند. از آنها خواسته می شود تا به کشاورزانی که درآمد آنها در مقایسه با کشاورزان در بخش غیرکشاورزی ناپایدار و نسبتاً پایین است، تضمین درآمد بدهند. این تضمین ها اغلب منجر به هزینه های بودجه ای فزاینده و مازاد کشاورزی ناخواسته می شود. قیمت‌های بالا باعث می‌شود سرمایه‌گذاری‌های جدید و استفاده از فناوری‌های جدید جذاب‌تر از آنچه که قیمت‌های جهانی تضمین می‌کنند، انجام شود، و فرآیندی در حرکت است که در آن نوآوری‌های فناوری به خودی خود به سرعتی می‌رسند و به نوبه خود نیازمند سیاست‌های قیمتی هستند که نرخ بازدهی خود را حفظ کنند. مازاد با یارانه در بازارهای داخلی یا بازارهای بین المللی دفع می شود. رقابت قیمت، سهم بازار سایر صادرکنندگان را که ممکن است تولیدکنندگان کارآمدی باشند، کاهش می‌دهد، مگر اینکه مایل به شرکت در رقابت یارانه باشند. این امر درآمدهای صادراتی و درآمد مزارع را کاهش می دهد یا منابع عمومی کشورهای در حال توسعه را که محصولات رقیب صادر می کنند، کاهش می دهد. اقدامات تلافی جویانه منجر به اصطکاک و تحریف بیشتر قیمت های جهانی شده است. هر از چند گاهی صادرکنندگان عمده محصولات کشاورزی - ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، Aus tralia یا کانادا - یکدیگر را به مداخله ناعادلانه متهم می کنند. اگرچه آنها توافق کرده‌اند که آزادسازی تجارت کشاورزی را تحت مذاکرات گات مورد بحث قرار دهند، اما در هر صورت، هزینه‌های حمایت از مزارع هم در اتحادیه اروپا و هم در ایالات متحده افزایش یافته است.

Agriculture seems to be a difficult sector to manage for most governments. Developing countries face tough dilemmas in deciding on appropriate price poli­ eies to stimulate food production and maintain stable, preferably low, prices for poor consumers. Governments in developed countries face similar difficult deci­ sions. They are called upon to give income guarantees to farmers whose incomes are unstable and relatively low when compared to those in the nonagricultural sector. These guarantees often lead to ever-increasing budgetary outlays and unwanted agricultural surpluses. High prices make new investments and the application of new technologies more attractive than world prices warrant, and a process is set in motion where technological innovation attains amomenturn of its own, in turn requiring price policies that maintain their rates of return. Surpluses are disposed of with subsidies in domestic markets or in the international market. Price competition reduces the market share of other exporters, who may be efficient producers, unless they are willing to engage in subsidy competition. This lowers export earnings and farm incomes or depletes the public resources of developing countries that export competing products. Retaliatory measures have led to frictions and further distortions of world prices. Every so orten the major agricultural exporters - the USA, the EC, Aus­ tralia, or Canada - accuse one another of unfair intervention. Though they have agreed to discuss agricultural trade liberalization under GATT negotiations, if anything, the expenditure on farm support has continued to increase in both the EC and the USA.