Toward Balanced Growth with Economic Agglomeration: Empirical Studies of China's Urban-Rural and Interregional Development

این کتاب با ارائه چارچوب های نظری و شواهد تجربی، روابط بین برابری و کارایی و همچنین بین دولت و بازار را در توسعه شهری- روستایی و منطقه ای توضیح می دهد. توسعه شهری-روستایی در چین از منظر منطقه ای درک می شود، در حالی که موضوع اصلی توسعه شهری- روستایی و منطقه ای تخصیص مجدد منابع بین منطقه ای است که توسط روندهای جهانی شدن، بازاری شدن و شهرنشینی و تأثیر آنها بر رشد و نابرابری هدایت می شود. این کتاب استدلال های زیر را مطرح می کند: تعادل شهری- روستایی و منطقه ای نباید با محدود کردن اثرات تراکم در مناطق شرقی به دست آید. مدتی است که چین فاقد مکانیسم مناسبی است که ساکنان مناطق توسعه نیافته و روستایی را قادر سازد تا در دستاوردهای تراکم اقتصادی سهیم شوند. در نتیجه، چین نباید صرفاً با وابستگی به ابزارهای اداری برای ایجاد تعادل در توسعه شهری-روستایی و منطقه ای، تراکم اقتصادی و توسعه در مناطق شرقی را کاهش دهد. در تحلیل نهایی، رسیدن به یک توازن منطقه‌ای به رشد در مناطق شرقی بستگی دارد، مشروط بر اینکه مکانیسم معقولی اجرا شود تا مناطق داخلی را قادر سازد تا در دستاوردهای توسعه مناطق شرقی سهیم شوند. به نوبه خود، یافتن تعادل شهری-منطقه ای بر توسعه شهری بستگی دارد، تا زمانی که کارگران روستایی بیشتری بتوانند به شهرها نقل مکان کنند و در آن پیشرفت کنند.

This book explains the relationships between equality and efficiency, as well as between government and market, in urban-rural and regional development by providing theoretical frameworks and empirical evidence. Urban-rural development in China is understood from a regional perspective, while the core issue of urban-rural and regional development is cross-regional resource reallocation driven by the trends of globalization, marketization and urbanization and their influence on growth and inequality. The book puts forward the following arguments: An urban-rural and regional balance should not be achieved by limiting agglomeration effects in eastern regions. For some time now, China has lacked a suitable mechanism to enable residents in underdeveloped and rural areas to share in the achievements of economic agglomeration. As a result, China should not slow down economic agglomeration and development in eastern regions simply by depending on administrative means to balance urban-rural and regional development. In the final analysis, arriving at a regional balance depends on growth in the eastern regions, provided a reasonable mechanism is implemented to enable inland areas to share in the development achievements of eastern regions. In turn, finding an urban-regional balance rests on urban development, as long as more rural workers can move to and prosper in cities.