Torture and Impunity: The U.S. Doctrine of Coercive Interrogation

بسیاری از آمریکایی‌ها تکنیک‌های «بازجویی تقویت‌شده» مورد استفاده در جنگ علیه تروریسم را به عنوان نقض حقوق بشر محکوم کرده‌اند. اما ایالات متحده تقریباً هیچ کاری برای پیگرد قانونی سوء استفاده های گذشته یا جلوگیری از تخلفات بعدی انجام نداده است. آلفرد دبلیو مک کوی، مورخ، با ردیابی این تناقض گره‌دار از دهه 1950 تا کنون، پویایی‌های سیاسی و فرهنگی را بررسی می‌کند که معافیت از مجازات شکنجه را به یک سیاست دو حزبی دولت ایالات متحده تبدیل کرده است.
    در طول جنگ سرد، مک‌کوی استدلال می‌کند، مرکز مرکزی ایالات متحده آمریکا. آژانس اطلاعاتی مخفیانه از آزمایش‌های روان‌شناختی برای تضعیف مقاومت آزمودنی در برابر بازجویی حمایت مالی کرد. پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر، سیا این روش های خشن را احیا کرد، در حالی که رسانه های ایالات متحده پر از تصاویر اغوا کننده بودند که شکنجه را برای بسیاری از آمریکایی ها عادی می کرد. ده سال بعد، ایالات متحده در مجازات عاملان یا قدرتمندانی که آنها را فرماندهی می کردند شکست خورد و به بهره برداری از اطلاعاتی که تحت شکنجه توسط جانشینان از سومالی به افغانستان استخراج می شد، ادامه داد. اگرچه واشنگتن علناً از شکنجه فاصله گرفته است، اما تصاویر نگران‌کننده از زندان‌های ابوغریب و گوانتانامو در حافظه انسان‌ها گنجانده شده است و به اقتدار اخلاقی آمریکا به عنوان یک رهبر جهانی لطمه‌ای پایدار وارد می‌کند.

Many Americans have condemned the “enhanced interrogation” techniques used in the War on Terror as a transgression of human rights. But the United States has done almost nothing to prosecute past abuses or prevent future violations. Tracing this knotty contradiction from the 1950s to the present, historian Alfred W. McCoy probes the political and cultural dynamics that have made impunity for torture a bipartisan policy of the U.S. government.
    During the Cold War, McCoy argues, the U.S. Central Intelligence Agency covertly funded psychological experiments designed to weaken a subject’s resistance to interrogation. After the 9/11 terrorist attacks, the CIA revived these harsh methods, while U.S. media was flooded with seductive images that normalized torture for many Americans. Ten years later, the U.S. had failed to punish the perpetrators or the powerful who commanded them, and continued to exploit intelligence extracted under torture by surrogates from Somalia to Afghanistan. Although Washington has publicly distanced itself from torture, disturbing images from the prisons at Abu Ghraib and Guantanamo are seared into human memory, doing lasting damage to America’s moral authority as a world leader.