Topologies as Techniques for a Post-Critical Rhetoric

این کتاب مفهوم توپولوژی را به ریشه‌های بلاغی آن بازمی‌گرداند تا به محققانی کمک کند که نه تنها می‌خواهند پویایی قدرت را نقد کنند، بلکه می‌خواهند جایگزین‌هایی نیز ابداع کنند. توپولوژی یک روش فضایی است تا یک روش علی. به صورت استقرایی برای مدل‌سازی گفتمان بدون تقلیل آن به کنش‌های عده‌ای معدود یا رفع تناقضات ذاتی آن کار می‌کند. با قرار دادن توپولوژی در تنش با فرصت، همانطور که در ابتدا طراحی شده بود، مشارکت کنندگان در این جلد فرصت های جدیدی را برای تمرین پس از انتقاد در "گفتمان های شرور" پزشکی، فناوری، سوادآموزی و محیط زیست باز می کنند. خوانندگان این جلد دقیقاً متوجه خواهند شد که چگونه رشته بلاغت بر مفاهیم فعلی توپولوژی در فلسفه، طراحی، روانکاوی و مطالعات علمی تأثیر می گذارد و با آنها تعامل دارد.

This book restores the concept of topology to its rhetorical roots to assist scholars who wish not just to criticize power dynamics, but also to invent alternatives. Topology is a spatial rather than a causal method. It works inductively to model discourse without reducing it to the actions of a few or resolving its inherent contradictions. By putting topology back in tension with opportunity, as originally designed, the contributors to this volume open up new possibilities for post-critical practice in “wicked discourses” of medicine, technology, literacy, and the environment. Readers of the volume will discover exactly how the discipline of rhetoric underscores and interacts with current notions of topology in philosophy, design, psychoanalysis, and science studies.