Topographic Organization of the Pectine Neuropils in Scorpions: An Analysis of Chemosensory Afferents and the Projection Pattern in the Central Nervous System

Chelicerates آنتن‌های اختصاصی مانند Mandibulata ندارند، اما مجموعه دوم زائده‌های خود را به chelicerae همنام تبدیل کرده‌اند. در عقرب ها، پکتین ها ساختارهای شانه مانندی هستند که در قسمت نهم بدن قرار دارند و برای بررسی بستر برای سیگنال های شیمیایی و مکانیکی استفاده می شوند. دندانه های شانه، یا میخ ها، ساختارهای مورب بریده ای هستند که رو به بستر برای کاوش قرار دارند و با گیرنده های حسی متعددی پوشیده شده اند. آوران ها از پکتین ها به یک نوروپیل مجزا از سیستم عصبی مرکزی که در پشت نوروپیل های پای راه رفتن چهارم قرار دارد، تبدیل می شوند. Denise Drozd آوران‌های تک‌پیگ‌ها را در Mesobuthus eupeus با پر کردن، همراه با برچسب‌گذاری ایمونوهیستولوژیک نواحی نوروپیل تجزیه و تحلیل می‌کند. نتایج او نشان می دهد که به جای نمایش کموتوپیک معمولی، نمایش توپوگرافی الیاف شیمی حسی در نوروپیل پکتین وجود دارد.

Chelicerates do not possess dedicated antennae like the Mandibulata but have evolved their second sets of appendages into the eponymous chelicerae. In scorpions, pectines are specialized comb-like structures, located on the ninth body segment, used for examining the substrate for chemo- and mechanosensory signals. The comb teeth, or pegs, are truncated beveled structures facing the substrate for probing, and are studded with numerous sensory receptors. Afferents from the pectines project into a distinct neuropil of the central nervous system, located behind the fourth walking leg neuropils. Denise Drozd analyzes afferents of single pegs in Mesobuthus eupeus by backfilling, combined with immunohistological labeling of neuropil regions. Her results suggest a topographic representation of the chemosensory fibers within the pectine neuropil instead of the typical chemotopic representation.