Top down : the Ford Foundation, black power, and the reinvention of racial liberalism

در نگاه اول، بنیاد فورد و جنبش قدرت سیاه‌پوستان یک شراکت بعید خواهند داشت. پس از جنگ جهانی دوم، بنیاد مشهور بزرگترین سازمان بشردوستانه در ایالات متحده بود و به پروژه های اصلاحات لیبرال اختصاص داشت. ایدئولوژی قدرت سیاه‌پوستان، که خودتعیین‌گری را در مقابل همسان‌سازی کوررنگ ترویج می‌کرد، اغلب به‌عنوان رادیکال و تفرقه‌انگیز شناخته می‌شد. اما مک جورج باندی، رئیس بنیاد، به جای مقابله با چالش قدرت سیاه‌پوستان در برابر لیبرالیسم نژادی، از طریق یک استراتژی بلندمدت بلندمدت برای تقویت «توسعه اجتماعی» اقلیت‌های نژادی، مشارکت را انتخاب کرد. بنیاد فورد نه تنها سرمایه گذاری کرد، بلکه منشأ بسیاری از میراث های بارز عصر قدرت سیاه شد: کنترل جامعه مدارس دولتی، طرح های توسعه اقتصادی مبتنی بر محله یهودی نشین، و سازمان های هنری و فرهنگی خاص نژاد.

در بالا پایینکارن فرگوسن پیامدهای این رابطه ضد شهودی و نابرابر بین تشکیلات لیبرال و فعالان سیاهپوست و ایده های آنها را بررسی می کند. در اصل، تلاش لیبرال سفیدپوستان برای احیای مجدد اجماع ملی در مورد نژاد، تأثیری در بازسازی لیبرالیسم نژادی از بالا به پایین داشت - اهلی کردن ایدئولوژی قدرت سیاه‌پوستان که هنوز در سیاست‌های نژادی کنونی شکوفا می‌شود. در نهایت، این لیبرالیسم نژادی جدید به پرورش یک طبقه رهبری سیاه پوست - از جمله باراک اوباما - کمک می کند و در عین حال با نابرابری حل نشدنی که برای اولین بار بنیاد فورد را به رسیدگی به "مشکل نژادی" کشاند، سازگار می شود.

At first glance, the Ford Foundation and the black power movement would make an unlikely partnership. After the Second World War, the renowned Foundation was the largest philanthropic organization in the United States and was dedicated to projects of liberal reform. Black power ideology, which promoted self-determination over color-blind assimilation, was often characterized as radical and divisive. But Foundation president McGeorge Bundy chose to engage rather than confront black power's challenge to racial liberalism through an ambitious, long-term strategy to foster the "social development" of racial minorities. The Ford Foundation not only bankrolled but originated many of the black power era's hallmark legacies: community control of public schools, ghetto-based economic development initiatives, and race-specific arts and cultural organizations.

In Top Down, Karen Ferguson explores the consequences of this counterintuitive and unequal relationship between the liberal establishment and black activists and their ideas. In essence, the white liberal effort to reforge a national consensus on race had the effect of remaking racial liberalism from the top down—a domestication of black power ideology that still flourishes in current racial politics. Ultimately, this new racial liberalism would help foster a black leadership class—including Barack Obama—while accommodating the intractable inequality that first drew the Ford Foundation to address the "race problem."