Tolstoy’s Political Thought: Christian Anarcho-Pacifist Iconoclasm Then and Now

لئو تولستوی (1828-1910)، علاوه بر نوشتن رمان‌های معروفی مانند جنگ و صلح، در مورد مسائل سیاسی نیز نوشت، به‌ویژه در اواخر عمرش، و فلسفه‌ای سیاسی را مطرح کرد که می‌توان آن را نامید. آنارشیسم مسیحی». این کتاب مروری جامع بر اندیشه سیاسی تولستوی دارد. این به شیوه ای سیستماتیک افکار تولستوی را ترسیم می کند، که در اصل به صورت غیر سیستماتیک در نوشته های متنوع و اغلب غیررسمی، مانند جزوه ها، نامه ها و سخنرانی ها، و همچنین کتاب ها، و در رمان های او، جایی که تفکر تولستوی به طور ضمنی از طریق رمان ها مطرح می شود، بیان می شود. ' شخصیت ها. این کتاب موضوعات اساسی اندیشه سیاسی تولستوی را بیان می‌کند: پذیرش آموزه‌های عیسی، انتقاد او از شیوه‌ای که آموزه‌های عیسی توسط کلیسا از طریق عقاید و عقاید سنتی منتقل شده است، رد پرشور او از خشونت سیاسی توسط هر دو. دولت و کسانی که برای اصلاحات تلاش می کنند، درخواست او برای پاسخی غیرخشونت آمیز به خشونت و بی عدالتی، و درخواست او از جامعه برای کنار گذاشتن قید و بندهای نهادی خود و ایجاد یک جامعه صلح، عشق و عدالت. این کتاب همچنین شامل اطلاعات پس‌زمینه‌ای درباره روسیه زمان تولستوی، از جمله زمینه‌های مذهبی، و بحث در مورد چگونگی استقبال از اندیشه سیاسی تولستوی توسط طرفدارانش، از جمله گاندی، و منتقدانش است.

Leo Tolstoy (1828–1910), besides writing famous novels such as War and Peace, also wrote on political issues, especially later in his life, putting forward a political philosophy which might be termed 'Christian anarchism'. This book provides a comprehensive overview of Tolstoy’s political thought. It outlines in a systematic way Tolstoy’s thought, which was originally articulated unsystematically in diverse, often informal writing, such as pamphlets, letters, and speeches, as well as books, and in his novels, where Tolstoy’s thinking is put forward implicitly through the novels’ characters. The book sets out the basic themes of Tolstoy’s political thought: his acceptance of the teachings of Jesus, his criticism of the way in which Jesus’ teachings have been relayed by the church through traditional creeds and dogma, his passionate rejection of political violence by both the state and those working for reform, his plea for a nonviolent response to violence and injustice, and his call for society to forego its institutional shackles and enact a community of peace, love, and justice. The book also includes background information on the Russia of Tolstoy’s time, including the religious context, and a discussion of how Tolstoy’s political thought has been received by his admirers, who included Gandhi, and his critics.