Tocqueville : the aristocratic sources of liberty

بسیاری از خوانندگان آمریکایی دوست دارند الکسیس دو توکویل را یک آمریکایی افتخاری و دموکرات بدانند - به عنوان اشراف جوان فرانسوی که به آمریکای اولیه آمد و شیفته آنچه دید، شروع به نوشتن یک کتاب آمریکایی در توضیح آمریکای دموکراتیک کرد. به خودش با این حال، همانطور که لوسین ژائوم در این بیوگرافی روشنفکری تحسین‌شده استدلال می‌کند، دموکراسی در آمریکا به بهترین وجه به عنوان یک کتاب فرانسوی شناخته می‌شود که عمدتاً برای فرانسوی‌ها نوشته شده و عمدتاً به فرانسه مربوط می‌شود. ژائوم می‌گوید: «آمریکا صرفاً بهانه‌ای برای مطالعه جامعه مدرن و مصیبت‌های فرانسه بود.» برای توکویل، به طور خلاصه، آمریکا آینه‌ای برای فرانسه بود، راهی برای توکویل برای نوشتن غیرمستقیم درباره‌ی خود. جامعه، متفکران و بحث های فرانسوی را درگیر کند و با میراث اشرافی فرانسه کنار بیاید.

با جدی گرفتن این ایده که زمینه فرانسوی توکویل برای درک دموکراسی در آمریکا ضروری است. i>، Jaume تفسیر جدیدی قدرتمند و شگفت‌انگیز از کتاب توکویل و همچنین تصویر فکری و روانشناختی تازه‌ای از نویسنده ارائه می‌دهد. ژائوم با قرار دادن توکویل در چارچوب بحران اقتدار در فرانسه پس از انقلاب، نشان می دهد که توکویل مروج دوگانه دموکراسی بود، مردی که سعی کرد خود را با موج آینده آشتی دهد، اما همچنین نسبت به دنیای اشرافی که در آن بود، نوستالژیک بود. ریشه دار -- و چه کسانی معتقد بودند که برای حفاظت از آزادی تحت دموکراسی، حفظ ارزش های اشرافی ضروری است. در واقع، ژائوم استدلال می‌کند که یکی از مهم‌ترین و اصیل‌ترین ایده‌های توکویل این بود که تشخیص دهد دموکراسی تهدید شکل جدید و پنهان استبداد است.

Many American readers like to regard Alexis de Tocqueville as an honorary American and democrat--as the young French aristocrat who came to early America and, enthralled by what he saw, proceeded to write an American book explaining democratic America to itself. Yet, as Lucien Jaume argues in this acclaimed intellectual biography, Democracy in America is best understood as a French book, written primarily for the French, and overwhelmingly concerned with France. "America," Jaume says, "was merely a pretext for studying modern society and the woes of France." For Tocqueville, in short, America was a mirror for France, a way for Tocqueville to write indirectly about his own society, to engage French thinkers and debates, and to come to terms with France's aristocratic legacy.

By taking seriously the idea that Tocqueville's French context is essential for understanding Democracy in America, Jaume provides a powerful and surprising new interpretation of Tocqueville's book as well as a fresh intellectual and psychological portrait of the author. Situating Tocqueville in the context of the crisis of authority in postrevolutionary France, Jaume shows that Tocqueville was an ambivalent promoter of democracy, a man who tried to reconcile himself to the coming wave, but who was also nostalgic for the aristocratic world in which he was rooted--and who believed that it would be necessary to preserve aristocratic values in order to protect liberty under democracy. Indeed, Jaume argues that one of Tocqueville's most important and original ideas was to recognize that democracy posed the threat of a new and hidden form of despotism.