To Live and Dine in Dixie: The Evolution of Urban Food Culture in the Jim Crow South

این کتاب با بررسی اینکه چگونه نژاد، قومیت، طبقه و جنسیت در توسعه و حفظ تفکیک نژادی در مکان‌های غذاخوری عمومی نقش داشتند، تغییر فرهنگ غذایی جنوب شهری آمریکای جنوبی را در دوران جیم کرو بررسی می‌کند. آنجلا جیل کولی عمدتاً با تمرکز بر دهه 1900 تا 1960، تفاوت‌های فرهنگی بین فعالانی را شناسایی می‌کند که مکان‌های غذاخوری عمومی مانند پیشخوان ناهار شهری را مکان‌های مشارکت سیاسی می‌دانستند و دسترسی به چنین فضاهایی را حق شهروندی می‌دانستند و برتری‌طلبان سفیدپوست که تبعیض‌زدایی را به عنوان تفسیر می‌کردند. چالشی برای حقوق مالکیت و حمایت از کنترل محلی بر مسائل نژادی.

تغییرات قانونی قابل توجهی در طول این دوره رخ داد زیرا دولت فدرال ابتدا در کنار برتری‌طلبان سفیدپوست قرار گرفت اما بعداً از پیشرفت بی‌سابقه قانون حقوق مدنی در سال 1964 حمایت کرد. ، که - از جمله - مستلزم حذف تبعیض از رستوران های کشور بود. از آنجا که فرهنگ برتری سفیدپوستان که به تفکیک نژادی در اقامتگاه‌های عمومی کمک کرد در خانه سفیدپوستان جنوبی آغاز شد، کولی همچنین شیوه‌های غذا خوردن خانگی در شهرهای نوپای جنوبی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه خصوصی‌ترین فعالیت‌ها - آشپزی و غذاخوری - باعث نگرانی عمومی شده است. از اتاق‌های اجتماعات باشگاه‌های محلی زنان گرفته تا سالن‌های کنگره ایالات متحده.

This book explores the changing food culture of the urban American South during the Jim Crow era by examining how race, ethnicity, class, and gender contributed to the development and maintenance of racial segregation in public eating places. Focusing primarily on the 1900s to the 1960s, Angela Jill Cooley identifies the cultural differences between activists who saw public eating places like urban lunch counters as sites of political participation and believed access to such spaces a right of citizenship, and white supremacists who interpreted desegregation as a challenge to property rights and advocated local control over racial issues.

Significant legal changes occurred across this period as the federal government sided at first with the white supremacists but later supported the unprecedented progress of the Civil Rights Act of 1964, which―among other things―required desegregation of the nation’s restaurants. Because the culture of white supremacy that contributed to racial segregation in public accommodations began in the white southern home, Cooley also explores domestic eating practices in nascent southern cities and reveals how the most private of activities―cooking and dining― became a cause for public concern from the meeting rooms of local women’s clubs to the halls of the U.S. Congress.