To Defend This Sunrise: Black Women’s Activism and the Authoritarian Turn in Nicaragua

دفاع از این طلوع خورشید بررسی می‌کند که چگونه زنان سیاه‌پوست در سواحل کارائیب نیکاراگوئه در شیوه‌های منطقه‌ای، ملی و فراملی فعالیت می‌کنند تا نظم نژادی کشور را در شرایط افزایش ناامنی اقتصادی و خودکامگی نشان دهند. این کتاب به این موضوع می پردازد که چگونه از قرن نوزدهم، فعالان زن سیاه پوست در برابر الگوهای تاریخی و معاصر خشونت نژادی دولتی، طرد اقتصادی، سلب مالکیت ارضی و سرکوب سیاسی مقاومت کرده اند. به طور خاص، بررسی می‌کند که چگونه دولت جدید ساندینیستا تحت رهبری دانیل اورتگا و روزاریو موریلو از لفاظی‌های چندفرهنگی به عنوان شیوه‌ای برای سلب مالکیت سیاسی، اقتصادی و سرزمینی استفاده کرده است. در مواجهه با همکاری دولت ساندینیستا از گفتمان چندفرهنگی و اقتدارگرایی رو به رشد، جوامع سیاهپوست مجبور به تنظیم مجدد استراتژی‌ها و شیوه‌های نقد فعالانه خود برای مقاومت در برابر این اشکال جدید «حذف چند فرهنگی» شدند. این مفهوم روش‌هایی را توصیف می‌کند که بازیگران و نهادهای دولتی با حمایت از لفاظی به رسمیت شناختن دموکراتیک، چندفرهنگی را از پتانسیل رادیکال و دگرگون‌کننده آن تخلیه می‌کنند و همزمان از شیوه‌ها و سیاست‌های غیرلیبرالی حمایت می‌کنند که مطالبات سیاسی سیاه‌پوستان را تضعیف می‌کنند و چارچوب‌های قانونی را تضعیف می‌کنند. این فعالان علیه دولت.

To Defend this Sunrise examines how black women on the Caribbean coast of Nicaragua engage in regional, national, and transnational modes of activism to remap the nation’s racial order under conditions of increasing economic precarity and autocracy. The book considers how, since the 19th century, black women activists have resisted historical and contemporary patterns of racialized state violence, economic exclusion, territorial dispossession, and political repression. Specifically, it explores how the new Sandinista state under Daniel Ortega and Rosario Murillo has utilized multicultural rhetoric as a mode of political, economic, and territorial dispossession. In the face of the Sandinista state’s co-optation of multicultural discourse and growing authoritarianism, black communities have had to recalibrate their activist strategies and modes of critique to resist these new forms of “multicultural dispossession.” This concept describes the ways that state actors and institutions drain multiculturalism of its radical, transformative potential by espousing the rhetoric of democratic recognition while simultaneously supporting illiberal practices and policies that undermine black political demands and weaken the legal frameworks that provide the basis for the claims of these activists against the state.