To bury a ruler: the meaning of the horse in aristocratic burials

دسته بندی: باستان شناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Carstens A.M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 22 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 38,000

در کتاب: V. Karageorghis, H. Matthäus & S. Rogge (eds.). قبرس: دین و جامعه از اواخر عصر برنز تا پایان دوره باستانی. - Möhnsee, 2005. - pp. 57-76. بی‌تردید رابطه نزدیک بین اشراف و اسب‌ها ریشه در اندیشه جنگجوی نجیب دارد. اسب بخشی از آن شخصیت ایده آل، ابزاری برای مبارزه، یک علاقه اقتصادی، نمادی از تعلق به یک دارایی بالا در جامعه بود. تغذیه پرهزینه بود، می‌توان گفت نشانه‌ای از زندگی مجلل، مازاد اقتصادی بود. ویژگی هایی مانند اشراف، زیرکی و شجاعت اغلب به اسب نسبت داده می شد. همه ارزش‌هایی که متعلق به خود نجیب ایده‌آل است - اسب و نجیب با هم ترکیب می‌شوند.
اما ممکن است ریشه‌های دیگری نیز پیشنهاد شود. رابطه انسان، اسب و وسیله نقلیه موضوعی محوری در مورد ماهیت و گسترش هند و اروپایی هاست. پروتو-هند-اروپایی ها با واژگان مفصل در مورد وسایل نقلیه چرخدار مشخص می شوند. اما، بیشتر از این، قربانی اسوامدا ودایی "سلطنت" و "اسب" را عمیقاً پیوند می دهد. این قربانی، که در Rigveda شرح داده شده است، از قرن 16 تا 12 قبل از میلاد سرچشمه می گیرد، بخش مهمی از تقدیس سلطنتی هند باستان را تشکیل می دهد. فقط یک پادشاه می توانست آن را اجرا کند و برتری، باروری و ظرفیت او به عنوان محافظ و انجام دهنده خیر را جشن می گرفت. یک اسب نر خوب از یک سال قبل انتخاب شده بود، آزادانه در اطراف پرسه می زد، نمادی از خورشید که در جهان سرگردان است، و قدرت پادشاه برای حکومت و کنترل بر همان مراتع. همبستگی نمادین بین پادشاه قادر متعال و قربانی کردن یک اسب خوب و مخصوصاً منتخب در اینجا کاملاً ثابت شده است. اجرای اسوامده نشانه انکارناپذیر سلطنت بود.

In book: V. Karageorghis, H. Matthäus & S. Rogge (eds.). Cyprus: Religion and Society from the late Bronze Age to the End of the Archaic Period. — Möhnsee, 2005. — pp. 57-76. Undoubtedly the close relation between aristocracy and horses has its root in the idea of the noble warrior. The horse was part of that ideal figure, a tool of combat, an economic interest, a symbol of belonging to a high estate in society. It was costly to feed, a sign of luxurious living, of economic surplus, we would say. Characteristics such as nobility, cleverness, and courage were often ascribed to the horse; all values that belong to the ideal noble himself - the horse and the noble amalgamated.
But other roots may be suggested. The relation between man, horse and vehicle is a central issue concerning the nature and spread of the Indo-Europeans. Proto-Indo-Europeans are characterized not least by a detailed vocabulary concerning wheeled vehicles. But, what is more, the Vedic Asvamedha sacrifice links 'royalty' and 'horse' deeply. This sacrifice, described in the Rigveda, originating from the 16th to the 12th centuries BC, formed a crucial part of the ancient Indian royal consecration. Only a king could perform it and it celebrated his supremacy, fertility and capacity as protector and doer of good. A fine stallion was chosen one year in advance, it wandered freely around, symbolizing the sun wandering the world, and the king's power to rule and control the same pastures. The symbolic correlation between the almighty king and the sacrifice of a fine and especially selected horse is here firmly established. The performance of the Asvamedha was an indisputable sign of royalty.