Time: A Philosophical Analysis

این کتاب به‌عنوان شرحی از نظریه‌ای خاص از زمان به معنای مجموعه‌ای مرتبط از راه‌حل‌های تلاش شده برای مسائل فلسفی درباره آن در نظر گرفته شده است. به طور کلی فیلسوفان و برخی از دانشمندان علاقه مند به مسائل فلسفی دو دیدگاه درباره زمان دارند. اولین موردی که نظریه A نامیده می‌شود (پس از بیان مک‌تاگارت A-تعیین‌هایی برای ویژگی‌های گذشته، حال یا آینده بودن) اغلب به دیدگاه عقل سلیم ما از زمان یا به مفهوم زمان پیش‌فرض شده توسط زبان عادی نزدیک‌تر است. حداقل شامل تزهای زیر است، (الف) منطق واقعاً باید کمیت‌کننده‌های متشنج برای وجود را در یکی از ابزارهای مهم کاربرد آن، یعنی وجود فعلی، شامل شود. به طور کلی‌تر، نمی‌توانیم همه لهجه‌های تنیده را به موارد بدون تنش کاهش دهیم. ب) تمایز بین گذشته، حال و آینده یک تمایز عینی است. برای مثال، به آگاهی ما از تغییر وابسته نیست. برخی از نظریه پردازان الف نیز معتقدند که این تمایز، در واقع، یک تمایز مطلق است.

This book is intended as an exposition of a particular theory of time in the sense of an interrelated set of attempted solutions to philosophical problems about it. Generally speaking there are two views about time held by philosophers and some scientists interested in philosophical issues. The first called the A-theory (after McTaggart's expression A-determinations for the properties of being past, present or future) is often thought to be closer to our commonsense view of time or to the concept of time presupposed by ordinary language. It includes at least the following theses, (a) Logic ought really to include tensed quantifiers for existence on one of its important usages means, present existence. More generally, we can't reduce all tensed locutions to tenseless ones. (b) The distinction between past, present and future is an objective one. It is not, for example, dependent on our consciousness of change; some A-theorists hold also, that the distinction, in effect, is an absolute one.