Timbre: Paradox, Materialism, Vibrational Aesthetics

تیمبر یکی از مهمترین و دست نیافتنی ترین جنبه های موسیقی است. صدایی احشایی و بی واسطه، و در عین حال عالی و غیرقابل وصف نیز در نظر گرفته می‌شود، صدا خود را گرفتار استعاره‌ها می‌بیند: لحن «رنگ»، آکوستیک «مرطوب»، یا به قول شوئنبرگ، «چیزهای توهم‌آمیز رویاهای ما». این رویکرد چند رشته‌ای به تامر، ابعاد آکوستیک، جسمانی، اجرایی و زیبایی‌شناختی رنگ تن را در تمرین و فلسفه موسیقی غربی ارزیابی می‌کند. از طریق زیبایی‌شناسی ماتریالیستی حیاتی که در آن دوتایی‌ها و دوگانگی‌های متعارف توسط پیوستاری پرجنب‌وجوش جایگزین می‌شوند، نظریه‌پردازی جدیدی از تن و نقش حیاتی آن در معرفت‌شناسی ماتریالیسم موسیقیایی ایجاد می‌کند.

از آنجایی که پرسش‌های زیبایی‌شناختی و معرفت‌شناختی پیش‌زمینه‌شده توسط تامر محدود به دوره‌های منزوی در تاریخ موسیقی یا ژانرهای فردی نیستند، بلکه از اوایل مدرنیته در زیبایی‌شناسی موسیقی غربی نفوذ کرده‌اند، این کتاب به نمونه‌های موسیقی برگرفته از «کلاسیک» و «کلاسیک» می‌پردازد. موسیقی "محبوب". اینها در موسیقی «کلاسیک» از قرون وسطی تا باروک، اپرای بلکانتو و موسیقی الکترونیک تا موسیقی اشباع را شامل می شود. و در موسیقی «محبوب»، از ایندی گرفته تا سول و تصنیف تا صنعتی تاریک.

Timbre is among the most important and the most elusive aspects of music. Visceral and immediate in its sonic properties, yet also considered sublime and ineffable, timbre finds itself caught up in metaphors: tone “color”, “wet” acoustics, or in Schoenberg's words, “the illusory stuff of our dreams.” This multi-disciplinary approach to timbre assesses the acoustic, corporeal, performative, and aesthetic dimensions of tone color in Western music practice and philosophy. It develops a new theorization of timbre and its crucial role in the epistemology of musical materialism through a vital materialist aesthetics in which conventional binaries and dualisms are superseded by a vibrant continuum.

As the aesthetic and epistemological questions foregrounded by timbre are not restricted to isolated periods in music history or individual genres, but have pervaded Western musical aesthetics since early Modernity, the book discusses musical examples taken from both “classical” and “popular” music. These range, in “classical” music, from the Middle Ages through the Baroque, the belcanto opera and electronic music to saturated music; and, in “popular” music, from indie through soul and ballad to dark industrial.