Through a Glass, Darkly: Sir Arthur Conan Doyle and the Quest to Solve the Greatest Mystery of All

آیا امکان برقراری ارتباط مستقیم با مرده وجود دارد؟ آیا رفتگان به دنبال برقراری ارتباط با ما هستند؟ اعتقاد به اینکه هر دو چیز درست است، سنگ بنای معنویت گرایی بود، نوعی دین خودت انجام بده که جهان غرب را از دهه 1850 تا 1930 فرا گرفت. هنرمندان و شاعران برجسته، نخست وزیران و دانشمندان، همه دست به دست هم دادند و دور میز نشستند. اما مشهورترین سخنگوی جنبش تا کنون سر آرتور کانن دویل بود که نزاع های عمومی او با هودینی بر سر حقیقت معنویت گرایی در سرتاسر کشور خبرساز شد.

که در جهان به عنوان خالق شرلوک هلمز، کانن دویل شناخته می شود. دستخوش تغییراتی شده بود که بسیاری آن را یک دگرگونی مرموز می‌دانستند، پشت به هلمز فوق عقلانی و غوطه‌ور شدن در ماوراء طبیعی. چه چیزی یک مرد باهوش را متقاعد کرد، خالق نمونه بزرگ تفکر سرد و عینی، که واقعیتی فراتر از واقعیت وجود دارد؟

اگرچه اکثر منابع مدرن، کانن دویل را فردی مهربان اما زودباور معرفی می‌کنند. احمق پیر، و اگرچه دوران معنویت مملو از تقلب بود، استفان بچتل و لارنس روی استینز نگاهی دقیق‌تر به آن دارند. آنها سوابق قدیمی مدیوم‌های خلسه و سانس‌ها را دوباره بررسی می‌کنند و متوجه می‌شوند که رد کردن آنچه کانن دویل و همکارانش کشف کرده‌اند به همان اندازه که در آن زمان بود، اکنون دشوار است.

Is it possible to make direct contact with the dead? Do the departed seek to make contact with us? The conviction that both things are true was the cornerstone of spiritualism, a kind of do-it-yourself religion that swept the Western world from the 1850s to the 1930s. Prominent artists and poets, prime ministers and scientists, all joined hands around the séance table. But the movement's most famous spokesman by far was Sir Arthur Conan Doyle, whose public quarrels with Houdini over the truth of spiritualism made headlines across the country.

Known to the world as the creator of Sherlock Holmes, Conan Doyle had undergone what many considered an enigmatic transformation, turning his back on the hyper-rational Holmes and plunging into the supernatural. What was it that convinced a brilliant man, the creator of the great exemplar of cold, objective thought, that there was a reality beyond reality?

Though most modern sources make Conan Doyle out to be a kindly but credulous old fool, and though the spiritualist era was rife with fraud, Stefan Bechtel and Laurence Roy Stains take a closer look. They reexamine the old records of trance mediums and séances, and they discover that what Conan Doyle and his colleagues uncovered is as difficult to dismiss now as it was then.