Three Revenge Tragedies

پس از سلطنت ملکه الیزابت اول، دربار جدید پادشاه جیمز با بی ثباتی سیاسی و فساد اخلاقی مواجه شد. این فضا زمینه مساعدی را برای نمایشنامه نویسان عصر فراهم کرد، کسانی که راه هایی را که در آن انحطاط اجتماعی و سوء استفاده از قدرت باعث ایجاد خشم می شود و به طور اجتناب ناپذیری منجر به مجازات خشونت آمیز می شود، بررسی کردند.

در تراژدی انتقامجو سیریل تورنور ، پسر فاسد یک دوک ایتالیایی تلاش می کند به گلوریانای با فضیلت تجاوز کند - اشاره ای پنهان به الیزابت اول. شیطان سفید جان وبستر دنیایی شوم از دسیسه ها و خیانت های مرگبار را به تصویر می کشد، در حالی که تغییرگر ، شاید عالی ترین دستاورد توماس میدلتون، زنی را با قدرت به تصویر می کشد که باعث نابودی ناخواسته خود می شود. هر سه شاهکارهایی با شدت فکر هستند که تصاویر زوال، سرخوردگی و مرگ بر آنها غالب است.

Following Queen Elizabeth I's reign, the new court of King James was beset by political instability and moral corruption. This atmosphere provided fertile ground for the dramatists of the age, who explored the ways in which social decadence and the abuse of power breed resentment, leading inexorably to violent retribution.

In Cyril Tourneur's The Revenger's Tragedy, the debauched son of an Italian Duke attempts to rape the virtuous Gloriana—a veiled reference to Elizabeth I. John Webster's The White Devil depicts a sinister world of intrigue and murderous infidelity, while The Changeling, perhaps Thomas Middleton's supreme achievement, powerfully portrays a woman bringing about her own unwitting destruction. All three are masterpieces of brooding intensity, dominated by images of decay, disillusionment, and death.