Three Critics of the Enlightenment: Vico, Hamann, Herder, Second edition

آیزایا برلین در طول زندگی‌اش بسیار مورد تحسین قرار گرفت، اما سهم کامل او شاید به دلیل ترجیح او برای فرم مقاله طولانی دست کم گرفته شد. تلاش های هنری هاردی برای ویرایش آثار برلین و معرفی مجدد آن به خوانندگان گسترده و مشتاق برای رفع این مشکل بسیار پیش رفته است. اکنون، پرینستون خوشحال است که به چاپ، زیر یک جلد، مقالات برلین در مورد این پرتره های روشنفکری مشهور و فریبنده باز می گردد: ویکو، هامان و هردر. این مقالات در مورد سه متفکر نسبتاً نامدار، نشخوار فکری حاشیه ای نیستند، بلکه از مهم ترین مطالعات برلین در تاریخ ایده ها هستند. آنها جزء لاینفک پروژه مرکزی او هستند: بازیابی انتقادی ایده های ضدروشنگری و توضیح جذابیت و پیامدهای آن - هم مثبت و هم (اغلب) تراژیک.

گیامباتیستا ویکو بود. فیلسوف ناپیوسته و فقیر ناپلی گاهی اوقات به عنوان بنیانگذار علوم انسانی شناخته می شود. او با روش های روشنگری به عنوان سرد و مغالطه آمیز مخالف بود. جی جی هامان در یکی از شهرهای پیرامونی آلمان، فردی متدین و بداخلاق بود. اما او آنقدر درخشان بود که مخاطب کانت، گوته و موسی مندلسون را جذب کرد. برلین در نوشته‌های پر هرج و مرج و نادیده گرفته شده هامان، اولین حمله شدید را به خردگرایی روشنگری و منبعی کاملاً بدیع از موج آتی رمانتیسم می‌یابد. یوهان گوتفرید هردر، مولد پوپولیسم و ​​ناسیونالیسم اروپایی، جهان گرایی و عقل گرایی را رد کرد اما از کثرت گرایی فرهنگی دفاع کرد.

به طور جداگانه، این بیوگرافی های روشنفکری جذاب، هوش، یادگیری و سخاوت عالی خود برلین را نیز آشکار می کند. به عنوان نابغه پرشور سوژه هایش. آنها با هم، تفسیری گیرا از پیش درآمدهای رمانتیسم را تشکیل می دهند. برلین در نرده های هامان و نوشته های بیشتر مورد توجه ویکو و هردر، منتقدان روشنگری را شایسته توجه دقیق ما می یابد. اما او بسیاری از مواردی را که در رد ارزش‌های جهانی، عقل‌گرایی و علم نادرست است، شناسایی می‌کند. برلین با تأکید مرسوم خود بر قدرت ترسناک ایده‌ها، بخش عمده‌ای از بی‌عقل‌گرایی و رنج قرن‌های بعدی را در تاریخ‌گرایی و خاص‌گرایی مورد حمایت آن‌ها دنبال می‌کند. آنچه برلین درباره این متفکران دیرین مرده می گوید - در قدردانی و مخالفت - در روزگاری که باورهای روشنگری نه تنها توسط دانشگاهیان، بلکه توسط سیاستمداران و جنبش های قدرتمند ملی گرایانه و بنیادگرا به چالش کشیده شده است، بسیار به موقع است.

مطالعه جی. مقالات در مورد ویکو و هردر ابتدا با عنوان ویکو و هردر: دو مطالعه در تاریخ ایده ها منتشر شد. هر دو چاپ نشده اند.

این نسخه جدید شامل تعدادی از قطعاتی است که قبلاً در مورد ویکو و هردر جمع آوری نشده بود، دو قطعه جالب که از چاپ اول مقاله در مورد هامان حذف شده بود، و پاسخ های متفکرانه برلین به دو داور همان نسخه.

Isaiah Berlin was deeply admired during his life, but his full contribution was perhaps underestimated because of his preference for the long essay form. The efforts of Henry Hardy to edit Berlin's work and reintroduce it to a broad, eager readership have gone far to remedy this. Now, Princeton is pleased to return to print, under one cover, Berlin's essays on these celebrated and captivating intellectual portraits: Vico, Hamann, and Herder. These essays on three relatively uncelebrated thinkers are not marginal ruminations, but rather among Berlin's most important studies in the history of ideas. They are integral to his central project: the critical recovery of the ideas of the Counter-Enlightenment and the explanation of its appeal and consequences--both positive and (often) tragic.

Giambattista Vico was the anachronistic and impoverished Neapolitan philosopher sometimes credited with founding the human sciences. He opposed Enlightenment methods as cold and fallacious. J. G. Hamann was a pious, cranky dilettante in a peripheral German city. But he was brilliant enough to gain the audience of Kant, Goethe, and Moses Mendelssohn. In Hamann's chaotic and long-ignored writings, Berlin finds the first strong attack on Enlightenment rationalism and a wholly original source of the coming swell of romanticism. Johann Gottfried Herder, the progenitor of populism and European nationalism, rejected universalism and rationalism but championed cultural pluralism.

Individually, these fascinating intellectual biographies reveal Berlin's own great intelligence, learning, and generosity, as well as the passionate genius of his subjects. Together, they constitute an arresting interpretation of romanticism's precursors. In Hamann's railings and the more considered writings of Vico and Herder, Berlin finds critics of the Enlightenment worthy of our careful attention. But he identifies much that is misguided in their rejection of universal values, rationalism, and science. With his customary emphasis on the frightening power of ideas, Berlin traces much of the next centuries' irrationalism and suffering to the historicism and particularism they advocated. What Berlin has to say about these long-dead thinkers--in appreciation and dissent--is remarkably timely in a day when Enlightenment beliefs are being challenged not just by academics but by politicians and by powerful nationalist and fundamentalist movements.

The study of J. G. Hamann was originally published under the title The Magus of the North: J. G. Hamann and the Origins of Modern Irrationalism. The essays on Vico and Herder were originally published as Vico and Herder: Two Studies in the History of Ideas. Both are out of print.

This new edition includes a number of previously uncollected pieces on Vico and Herder, two interesting passages excluded from the first edition of the essay on Hamann, and Berlin's thoughtful responses to two reviewers of that same edition.