Thomas Reid’s Lectures on the Fine Arts: Transcribed from the Original Manuscript, with an Introduction and Notes

چند سال گذشته شاهد احیای علاقه به فلسفه توماس رید بوده ایم. نظریه اخلاقی او توسط D.D. Raphael (حس اخلاقی) و کل موضع فلسفی او توسط S. A. Grave (فلسفه عقل سلیم اسکاتلندی) مورد مطالعه قرار گرفته است. قبل از هر دو، A. D. Woozley اولین تجدید چاپ مدرن از مقالات رید در مورد قدرت های فکری انسان را به ما ارائه داد - در واقع اولین نسخه از هر اثری از رید بود که از زمان ویرایش آثار فلسفی در قرن نوزدهم توسط سر ویلیام همیلتون به چاپ رسید. . اما فلسفه زیبایی شناختی رید حق خود را دریافت نکرده است. ووزلی، در خلاصه کردن مقالات، تمام مقاله پایانی "در ذائقه" را حذف کرد، که تنها کار توسعه یافته ای است که رید تا کنون منتشر کرده است. رافائل که اساساً به نظریه اخلاقی رید علاقه مند بود، به خوبی درک می کرد، زیبایی شناسی را تنها آن گونه که با اخلاق مرتبط بود برخورد می کرد. و گریو، اگرچه رزومه‌ای کوتاه و بسیار قانع‌کننده از موضع استتیک رید ارائه کرد، اما آشکارا خود را جذب عناصر دیگر فلسفه رید کرد. البته در مطالعات مختلف زیبایی‌شناسی و نقد بریتانیایی قرن هجدهم، برخی گزارش‌ها از نظریه استتیک رید وجود دارد. با این حال، به نظر من هیچ‌یک نمی‌توانند در مورد مسائل فلسفی که رید در زیبایی‌شناسی و فلسفه هنر خود به آن می‌پردازد، عدالت را رعایت کند.

The past few years have seen a revival of interest in Thomas Reid's philosophy. His moral theory has been studied by D. D. Raphael (The Moral Sense) and his entire philosophical position by S. A. Grave (The Scottish Philosophy of Common Sense). Prior to both, A. D. Woozley gave us the first modern reprint of Reid's Essays on the Intellectual Powers of Man - in fact the first edition of any work by Reid to appear in print since the Philosophical Works was edited in the nineteenth century by Sir William Hamilton. But Reid's aesthetic philosophy has not received its due. Woozley, in abridging the Essays, omitted the whole final essay, "On Taste," which is the only extended work on aesthetic theory that Reid ever published. Raphael, being interested primarily in Reid's moral theory, understand­ ably, treated aesthetics only as it was related to morality. And Grave, although he did present a short and very cogent resume of Reid's aes­ thetic position, obviously found himself drawn to other elements of Reid's philosophy. There are, of course, some accounts of Reid's aes­ thetic theory to be found in the various studies of eighteenth-century British aesthetics and criticism. None, however, appears to me to do any kind of justice to the philosophical questions which Reid treats in his aesthetics and philosophy of art.