دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David Cowart
سری:
ISBN (شابک) : 0809309440
ناشر: Southern Illinois University Press
سال نشر: 1980
تعداد صفحات: [160]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Thomas Pynchon: The Art of Allusion به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب توماس پینچون: هنر کنایه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این بررسی تازه درباره استفاده پینچون از نقاشی، فیلم، موسیقی و ادبیات نشان میدهد که هنر واقعی او در کنایههای انسانگرایانه نهفته است که بر امکان جدایی معنوی از زمینهای بایر مدرن تأکید میکند. کوارت با منتقدانی که پینچون را دانشمندی میدانند که درباره آنتروپی مینویسد، مخالف است، اگرچه پینچون جهان پوچگرایانهای را به تصویر میکشد که به خاطر اشاراتی به نقاشی و فیلم مشهور است، که هر دوی آنها خلأ را میپوشانند. اما مهمتر از آن این است که این اشارات چه چیزی واقعی است و چه چیزی نیست را زیر سوال می برد. پینچون از طریق اشارات موسیقایی و ادبی، دنیای گمانهزنی، دنیای امکانهای تحقق نیافته را پیشنهاد میکند. موسیقی به ابعاد تجربهای که افراد از دست میدهند به دلیل طیف محدودی از تجربیاتی که با آنها هماهنگ هستند، اشاره میکند. اشارات ادبی حس تقریباً عرفانی ایجاد شده توسط اشارات موسیقایی را پشتیبانی و گسترش می دهند، بنابراین نشان می دهد که از نظر پینچون، آگاهی انسان نیازی به دام رانش آنتروپیک نیست.
This fresh examination of Pynchon’s use of painting, film, music, and literature shows that his true art lies in humanistic allusions that stress the possibility of spiritually separating oneself from the modern wasteland. Cowart disagrees with critics who see Pynchon as a scientist writing about entropy, although Pynchon does illustrate the nihilistic world for which he is famous in allusions to painting and film, both of which mask a Void. But more important, these allusions call into question what is real and what is not. Through musical and literary allusions Pynchon suggests the speculative world, the world of unrealized possibility. Music hints at the dimensions of experience people miss because of the narrow range of experiences to which they are attuned. Literary allusions support and extend the almost mystical sense created by musical allusions, thus suggesting that in Pynchon’s view, human consciousness need not be trapped by entropic drift.