Thomas Hardy’s Elegiac Prose and Poetry

این کتاب گذار از مرثیه سنتی به مرثیه مدرن را از طریق مطالعه دقیق آثار توماس هاردی و تعهد آن به سوگواری و یادآوری بررسی می‌کند. هاردی را معمولاً به عنوان یک مرثیه سرشناس خوانده می شود که علیه فراموشی دسته جمعی معمول عصر ویکتوریا می نویسد. اما همانطور که در اینجا بحث شد، هاردی به طور دیالکتیکی در فراموشی فرهنگی و روانشناختی که او در برابر آن مقاومت می کند دخیل است، همانطور که کتاب او با گسترش مجموعه مطالعاتی فراتر از مرثیه های همسری («اشعار 1912-1913») به طیف گسترده ای نشان می دهد. از شعر، رمان و داستان کوتاه که به سوگ و سوگواری می پردازد. این کتاب با قرار دادن جنبه مدرن مرثیه نویسی هاردی در این دوگانگی و در تخریب حافظه به عنوان غیرقابل اعتماد، به بررسی لحظات متنی می پردازد که در آن هاردی دوگانگی های دوتایی مانند فراموشی در مقابل یادآوری، خودشیفتگی در مقابل تعهد غیر خودخواهانه، غم و اندوه در مقابل خیانت را به چالش می کشد. کار عزا در مقابل مالیخولیا، حضور در مقابل غیبت. تجزیه و تحلیل کتاب به ما اجازه می‌دهد که شعرهای مرثیه‌ای هاردی، و به‌ویژه توصیف او از سوگوار به‌عنوان یک نویسنده، را به مفهوم‌سازی‌های اواخر ویکتوریایی از مرگ، حافظه، هنر، علم و روابط جنسیتی مرتبط کنیم.

This book examines the transition from traditional to modern elegy through a close study of Thomas Hardy’s oeuvre and its commitment to mourning and remembrance. Hardy is usually read as an avowed elegist who writes against the collective forgetfulness typical of the late-Victorian era. But Hardy, as argued here, is dialectically implicated in the very cultural and psychological amnesia that he resists, as her book demonstrates by expanding the corpus of study beyond the spousal elegies (the “Poems of 1912-1913”) to include a wide variety of poems, novels and short stories that deal with bereavement and mourning. Locating the modern aspect of Hardy’s elegiac writing in this ambivalence and in the subversion of memory as unreliable, the book explores the textual moments at which Hardy challenges binary dichotomies such as forgetting vs. remembering, narcissism vs. unselfish commitment, grief vs. betrayal, the work of mourning vs. melancholia, presence vs. absence. The book's analysis allows us to relate Hardy’s elegiac poetics, and particularly his description of the mourner as a writer, to shifting late-Victorian conceptualizations of death, memory, art, science and gender relations.