دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فلسفه: تفکر انتقادی ویرایش: Paperback نویسندگان: Jacques Camatte سری: ISBN (شابک) : 1570270201, 9781570270208 ناشر: Autonomedia سال نشر: 1994 تعداد صفحات: 258 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب این دنیایی که باید ترک کنیم و مقالات دیگر: آنارشی، آنارشیسم، آنارشیسم، سبز، ضد تمدن، ضد تمدن، بدوی گرایی، آنارکو-ابتدایی، بوردیگا، مارکسیسم، خودمختاری، خودمختاری، ضد دولت، کمونیزاسیون، داخلی سازی، سازماندهی
در صورت تبدیل فایل کتاب This World We Must Leave and Other Essays به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب این دنیایی که باید ترک کنیم و مقالات دیگر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مقالات چالش برانگیز پسامارکسیستی ترجمه و تجدید چاپ شده از مجله ژاک کامات Invariance. نوشته کامات از روح پاریس 68 بیرون می آید، اما از منظری کمتر آشنا. کامت که در اصل از پیروان کمونیست چپ ایتالیایی آمادئو بوردیگا بود، سرانجام به طور کامل از مارکسیسم جدا شد، همه اشکال سازماندهی رسمی را رد کرد و مبتکر جریان های خاصی از نظریه بدوی شد. در کنار فردی پرلمن، ژاک کامات، یک کمونیست نمادین ضد دولت بود که مارکسیسم را برای توجه به جهان فراتر از صنعت به چالش کشید. اگر دهه هفتاد برای هر چیزی خوب بود، نگرش کلی کار برای فراتر رفتن از جنبشهای انقلابی پیش از دهه شصت بود. بهجای مارکسیسم غربی، ما سالهای رهبری، ظهور سیاست خودمختار، و تولد یک موقعیت آنارشیستی سبز را داشتیم که از موقعیتگرایان آموخته بود. "غیرزنده مستقل می شود - و پیروز می شود. مرگ در زندگی: هگل آن را شهود کرده بود، نیچه آن را توصیف کرد، راینر ماریا ریلکه درباره آن آواز خواند، فروید تقریباً آن را نهادینه کرد (غریزه مرگ)، دادا آن را به عنوان هنر بوفون به نمایش گذاشت، و "فاشیست ها" آن را تعالی دادند: "زنده باد مرگ." جنبش فمینیستی ایالات متحده آن را فردی کرده است: "مرد مرگ را دوست دارد - او را از نظر جنسی هیجان زده می کند و در حالی که از درون مرده است، می خواهد بمیرد." "خود مختاری شکل بر تمام جنبه های زندگی تحت سلطه سرمایه تاثیر می گذارد. دانش تنها در صورتی معتبر است که رسمی شود، اگر از محتوا تهی شود. دانش مطلق، توتولوژی تحقق می یابد؛ شکل مرده ای است که بر همه دانش مستقر شده است. علم، نظام مند شدن آن است. معرفت شناسی زائد بودن آن است.» برای دنبال کردن کار انجام شده، باید از اعلام دیکتاتوری یک نظریه پرهیز کرد، به ویژه زمانی که این نظریه محصول کاهش یک کار بسیار زیاد است و تنها می تواند از طریق حذف مشارکت انبوهی از مردمی باشد که برای رهایی انسان تلاش کردند. . ما کار مارکس را ادغام میکنیم (از آنجایی که او به ویژه نگران است) اما نه نظریه مارکسیستی و نه نظریه خودمان را مطرح میکنیم. ما رفتار نظری خاصی را تأیید می کنیم که مستلزم تخصیص تئوری های معین، نگرش ها در جامعه ای است که در آن زندگی می کنیم، جایی که مردم در آن زندگی می کردند. زندگی تسلیم نیست، بلکه اختراع مجدد، خلقت است.
Challenging post-Marxist essays translated and reprinted from Jacques Camatte's journal Invariance. Camatte's writing emerges from the spirit of Paris 68, but from a less familiar perspective. Originally a follower of Italian left communist Amadeo Bordiga, Camette eventually broke with Marxism totally, reject all forms of formal organization, and became an originator of certain streams of primitivist theory. Alongside Fredy Perlman, there was Jacques Camatte, an iconoclastic anti-state communist who challenged marxism to attend to the world beyond industry. If the seventies were good for anything it was the general attitude of working to move beyond the revolutionary movements that predated the sixties. Instead of Western Marxism we had the Years of Lead, the rise of Autonomous politics, and the birth of a green anarchistic position that learned from the Situationists. "The non-living becomes autonomous—and triumphs. Death in life: Hegel had intuited it, Nietzsche described it, Rainer Maria Rilke sang about it, Freud almost institutionalized it (the death instinct), Dada exhibited it as buffoon art, and the "fascists" exalted it: "Long live death." The U.S. feminist movement has individualized it: 'The male likes death—it excites him sexually and, already dead inside, he wants to die.' "The autonomy of form affects all aspects of life dominated by capital. Knowledge is valid only if it is formalized, if it is emptied of content. Absolute knowledge is tautology realized; it is dead form deployed over all knowledge. Science is its systematization; epistemology is its redundancy." One has to avoid the proclamation of the dictatorship of a theory to follow the work undertaken, especially when it is the product of the reduction of an immense labor and which can only be by excluding the contribution of a host of people who struggled for human emancipation. We integrate Marx's work (since he especially is concerned) but we do not pose a Marxist theory nor our own theory. We affirm a certain theoretical behavior that presupposes a certain appropriation of given theories, of attitudes in society where we live, where people lived. Living is not submission, but reinvention, creation.
Introduction by Alex Trotter 1. On Organization 2. The Wandering of Humanity 3. Against Domestication 4. This World We Must Leave 5. Echoes of the Past