Thief-Taker Hangings: How Daniel Defoe, Jonathan Wild, and Jack Sheppard Captivated London and Created the Celebrity Criminal

ویرایش: No Additional Printings Listed 
نویسندگان: Aaron Skirboll  
سری:  
ISBN (شابک) : 0762791489, 9780762791484 
ناشر: Lyons Press 
سال نشر: 2014 
تعداد صفحات: 0 
زبان: English 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 12 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 43,000

پس از انقلاب شکوهمند، عصری نه چندان باشکوه از بی قانونی در انگلستان رخ داد. جنایت بیداد می کرد و بزرگراه ها، دزدها و فاحشه ها بر سرزمین حکومت می کردند. اعدام با حلق آویز کردن اغلب کوچکترین تخلفات را مجازات می کرد و داستان های غوغایی از جنایتکاران بی باک زیاد شد و رسانه جدیدی را به وجود آورد: روزنامه. در سال 1724، جک شپرد، خانه‌شکن - یک «هرکول جیبی»، هیکل کوچکش پر از ماهیچه - سرانجام با جلاد ملاقات کرد. خوانندگان خیابانی تصنیف هایی درباره سارق کاکنی می خواندند زیرا هیچ زندانی نمی توانست او را نگه دارد. هر کدام شگفت‌انگیزتر از آخرین، آخرین فرار از زندان او را از شش اتاق‌های قفل‌شده پی در پی برد و پس از آن دو پتو را از پشت بام زندان به خیابان پایین انداخت. درست قبل از اینکه شپرد تاب بخورد، شرح زندگی خود را برای نویسنده ای در میان جمعیت ارائه کرد. دانیل دفو در سایه سوادآموزان آن روز - سوئیفت، پاپ، گی - ایستاد و برای فتنه و ورشکستگی کار سختی را پشت سر گذاشت. او دید که زندان چگونه فقرا را فاسد می کند. آنها دزد آمدند، اما او یک روزنامه نگار بیرون آمد. شش ماه بعد، نویسنده رابینسون کروزوئه و مول فلاندرز مرگ دیگری را در درخت حلق آویز پوشش داد. جاناتان وایلد به نظر بی‌رحم بود – بدنی پوشیده از زخم‌های خنجر، شمشیر و تفنگ، سر طاس که با صفحات نقره‌ای ناشی از شکستگی جمجمه‌ای وصله شده بود – و او صلیب دوگانه را اختراع کرده بود. او سارقان جوان را پرورش داد، از کار آنها سود برد، سپس آنها را برای پاداش خود و اعدامشان تحویل داد. اما یک مرد حاضر به انجام بازی خود نشد. شپرد از این خودخوانده «ژنرال دزدگیر» دستور نمی‌گرفت و غارت خود را از حصارهای وایلد نمی‌برد. شکارچی جایزه دو چهره آن را شخصا گرفت و به پایان زندگی سارق جوان کمک کرد. اما زمانی که داستان وایلد آشکار شد، او به سرعت به منفورترین مرد روی زمین تبدیل شد. وقتی او به خاطر جنایات خود به دار آویخته شد، اوباش مانند شپرد به دنبال وایلد نبودند. در عوض سنگ، غذای فاسد و حتی حیوانات مرده را به سوی او پرتاب کردند. دفو یک بار دیگر موفق شد و روزنامه نگاری تبلوید همانطور که می دانیم شروع شده بود.

After the Glorious Revolution, a not so glorious age of lawlessness befell England. Crime ran rampant, and highwaymen, thieves, and prostitutes ruled the land. Execution by hanging often punished the smallest infractions, and rip-roaring stories of fearless criminals proliferated, giving birth to a new medium: the newspaper. In 1724, housebreaker Jack Sheppard—a “pocket Hercules,” his small frame packed with muscle—finally met the hangman. Street singers sang ballads about the Cockney burglar because no prison could hold him. Each more astonishing than the last, his final jailbreak took him through six successive locked rooms, after which he shimmied down two blankets from the prison roof to the street below. Just before Sheppard swung, he gave an account of his life to a writer in the crowd. Daniel Defoe stood in the shadow of the day’s literati—Swift, Pope, Gay—and had done hard time himself for sedition and bankruptcy. He saw how prison corrupted the poor. They came out thieves, but he came out a journalist. Six months later, the author of Robinson Crusoe and Moll Flanders covered another death at the hanging tree. Jonathan Wild looked every bit the brute—body covered in scars from dagger, sword, and gun, bald head patched with silver plates from a fractured skull—and he had all but invented the double-cross. He cultivated young thieves, profited from their work, then turned them in for his reward—and their execution. But one man refused to play his game. Sheppard didn’t take orders from this self-proclaimed “thief-taker general,” nor would he hawk his loot through Wild’s fences. The two-faced bounty hunter took it personally and helped bring the young burglar’s life to an end. But when Wild’s charade came to light, he quickly became the most despised man in the land. When he was hanged for his own crimes, the mob wasn’t rooting for Wild as it had for Sheppard. Instead, they hurled stones, rotten food, and even dead animals at him. Defoe once again got the scoop, and tabloid journalism as we know it had begun.