دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: بوم شناسی ویرایش: 1 نویسندگان: Neil W. Browne سری: ISBN (شابک) : 0817315810, 9780817315818 ناشر: سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 241 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 904 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The World in Which We Occur: John Dewey, Pragmatist Ecology, and American Ecological Writing in the Twentieth Century به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جهانی که در آن رخ میدهیم: جان دیویی، بومشناسی پراگماتیست، و نوشتههای بومشناختی آمریکایی در قرن بیستم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جان دیویی فیلسوف آمریکایی همه تلاش های بشر را با جهان طبیعی یکی می دانست. دیویی در نوشته های خود، به ویژه هنر به عنوان تجربه (1934)، بر اولویت محیط در تجربه زیبایی شناختی اصرار دارد. تصور دیویی از محیط زیست شامل طبیعت و انسان ساخته شده است. دنیایی که در آن رخ میدهیم این مفهوم را به منظور تعریف «اکولوژی پراگماتیست» برجسته میکند، عملی که ریشه در واسط فرهنگ و طبیعت دارد. نیل براون این را یکی از ویژگی های مهم برخی از مهم ترین نوشته های زیست محیطی قرن گذشته می داند. برای درک کامل دخالت انسان در دنیای طبیعی، براون استدلال می کند که مرزهای انضباطی باید باز شود، با پیامدهای عمیقی برای عمل دموکراسی. از نظر براون، تخریب محیط فیزیکی و زوال دموکراتیک ریشه در همین مشکل دارد: اعتقاد همیشگی ما مبنی بر اینکه انسان ها به نوعی از محیط فیزیکی خود جدا هستند. براون آثار تعدادی از نویسندگان بزرگ آمریکایی را از دریچه فلسفه دیویی بررسی می کند. از جمله متون دیگری که مورد بررسی قرار گرفت عبارتند از اولین تابستان من در سیرا (1911) اثر جان مویر. دریای کورتز (1941) نوشته جان اشتاین بک و ادوارد ریکتس. سه کتاب راشل کارسون درباره دریا، زیر دریا-باد (1941)، دریای اطراف ما (1951)، و لبه دریا (1955)؛ ستارگان، برف، آتش (1989) از جان هاینز؛ رویاهای قطبی بری لوپز (1986)؛ و پناهگاه تری تمپست ویلیامز (1991). این متون با هم - با ترکیبی از مشاهده علمی و مراقبه شخصی - دوگانگیهایی را که ما به آن عادت کردهایم به چالش میکشند و اصول یک بومشناسی عملگرا را تأیید میکنند که در آن ارزشهای اکولوژیکی و دموکراتیک دست به دست هم میدهند.
American philosopher John Dewey considered all human endeavors to be one with the natural world. In his writings, particularly Art as Experience (1934), Dewey insists on the primacy of the environment in aesthetic experience. Dewey’s conception of environment includes both the natural and the man-made. The World in Which We Occur highlights this notion in order to define “pragmatist ecology,” a practice rooted in the interface of the cultural and the natural. Neil Browne finds this to be a significant feature of some of the most important ecological writing of the last century. To fully understand human involvement in the natural world, Browne argues that disciplinary boundaries must be opened, with profound implications for the practice of democracy. The degradation of the physical environment and democratic decay, for Browne, are rooted in the same problem: our persistent belief that humans are somehow separate from their physical environment. Browne probes the work of a number of major American writers through the lens of Dewey’s philosophy. Among other texts examined are John Muir’s My First Summer in the Sierra (1911); Sea of Cortez (1941) by John Steinbeck and Edward Ricketts; Rachel Carson’s three books about the sea, Under the Sea-Wind (1941), The Sea Around Us (1951), and The Edge of the Sea (1955); John Haines’s The Stars, the Snow, the Fire (1989); Barry Lopez’s Arctic Dreams (1986); and Terry Tempest Williams’s Refuge (1991). Together, these texts—with their combinations of scientific observation and personal meditation—challenge the dichotomies that we have become accustomed and affirm the principles of a pragmatist ecology, one in which ecological and democratic values go hand in hand.