The Wonders of Creation and the Singularities of Painting: A Study of the Ilkhanid London Qazvīnī

موضوع این کتاب به اصطلاح قزوینی لندن است، نسخه ای مصور عربی اوایل قرن 14 از عجایب آفرینش و عجایب اشیاء موجودقزوینی ^{/i>، که توسط کتابخانه بریتانیا در سال 1983 (Or. 14140) خریداری شد. همانطور که معمولاً در مورد نسخه‌های این متن اتفاق می‌افتد، قزوینی لندن با 368 نقاشی موجود از حدوداً اولیه تخمین زده شده، به طرز مجللی به تصویر کشیده شده است. 520.}

^{قالب بزرگ، چرخه تصویری جاه طلبانه و کیفیت عالی بسیاری از تصاویر نشان می دهد که آتلیه ای که در آن تولید شده است باید به خوبی تثبیت شده و قادر به جذب باشد. صنعتگران از نقاط مختلف منطقه ایلخانی. همچنین نشان می‌دهد که حامی آن ثروتمند و کنجکاو در مورد ادبیات علمی، دایره‌المعارفی و cاجائب بوده و مشتاق آزمایش با تصویرسازی متون جدیدی مانند این اثر بوده است. تنها دو یا سه دهه قبل توسط نویسنده سروده شده بود. به نظر می رسد تنها مرکزی که قادر به گردآوری چنین تأثیرات هنری از آناتولی تا بین النهرین بوده، موصل بوده است.}

قزوینی لندن سند مهمی است که به تازگی برای مطالعه آثار اولیه ظاهر شده است. نسخه‌های مصور عربی این متن، نشان‌دهنده دومین نسخه خطی شناخته شده قدیمی و همچنین برای مطالعه نقاشی ایلخانی است. در یک نسخه خطی منفرد و منحصر به فرد، سنت های نقاشی بین النهرین پیشین، عناصر جزیران شمالی-سلجوقی، الهامات آناتولی، آخرین تغییرات ایجاد شده پس از ظهور مغول ها، و تعدادی تصویر از موضوعات فوق العاده ای که از طبقه بندی مناسب دور هستند، گردآوری شده است. p>

The subject of this book is the so-called London Qazvīnī, an early 14^th-century illustrated Arabic copy of al-Qazvīnī’s The Wonders of Creation and the Oddities of Existing Things, which was acquired by the British Library in 1983 (Or. 14140). As is commonly the case for copies of this text, the London Qazvīnī is lavishly illustrated, with 368 extant paintings out of the estimated original ca. 520.

Its large format, ambitious illustrative cycle and the fine quality of many of the illustrations suggest that the atelier where it was produced must have been well-established and able to attract craftsmen from different parts of the Ilkhanid area. It also suggests that its patron was wealthy and curious about scientific, encyclopedic and ^cajā’ib literature, and keen to experiment with the illustration of new texts like this work, which had been composed by the author only two or three decades earlier. The only centre that was capable of gathering such artistic influences ranging from Anatolia to Mesopotamia appears to have been Mosul.

The London Qazvīnī is an important newly surfaced document for the study of early illustrated Arabic copies of this text, representing the second earliest known surviving manuscript, as well as for the study of Ilkhanid painting. In a single and unique manuscript are gathered earlier Mesopotamian painting traditions, North Jaziran-Seljuq elements, Anatolian inspirations, the latest changes brought about after the advent of the Mongols, and a number of illustrations of extraordinary subjects which escape a proper classification.