The wild girl, natural man, and the monster : dangerous experiments in the Age of Enlightenment

این مطالعه به زندگی مشهورترین "کودکان وحشی" اروپای قرن هجدهم می پردازد و نشان می دهد که چگونه آنها دریچه ای را به روی ایده های اروپایی درباره پتانسیل و کمال پذیری نوع بشر باز می کنند. جولیا وی. غیر متمدن.

انواع آزمایشات آموزشی نتوانست این کودکان وحشی را با استانداردهای روز رام کند. پس از گفتن داستان‌هایشان، دوثویت به ادبیاتی روی می‌آورد که آزمایش‌های مشابه را برای کامل کردن سوژه‌های انسانی بازتاب می‌دهد. نمونه‌های او از طرح‌های آرمان‌شهری برای پرورش تدریجی کودکان گرفته تا داستان‌های فلسفی مجسمه‌های متحرک، از نظریه‌های انقلابی مردان بازسازی‌شده تا داستان‌های گوتیک دانشمندانی که در حال غوطه‌ور شدن هستند، متغیر است. داوثویت که متفکرانی مانند روسو، ساد، دفو و مری شلی را در بر می گیرد، نشان می دهد که چگونه روشنگری انسان را به عنوان موجودی بی نهایت شکل پذیر، ابتدا با خوش بینی، سپس با دلهره درک می کرد. او با افشای جنبه‌های تاریک‌تر تفکر قرن هجدهم، نشان می‌دهد که چگونه پیشرفت‌های علم باعث نگرانی‌های اخلاقی آزاردهنده‌ای شد، زیرا والدین، دانشمندان و سیاستمداران تلاش کردند تا بشر را با نتایج فاجعه‌بار کامل کنند.

This study looks at the lives of the most famous "wild children" of eighteenth-century Europe, showing how they open a window onto European ideas about the potential and perfectibility of mankind. Julia V. Douthwaite recounts reports of feral children such as the wild girl of Champagne (captured in 1731 and baptized as Marie-Angélique Leblanc), offering a fascinating glimpse into beliefs about the difference between man and beast and the means once used to civilize the uncivilized.

A variety of educational experiments failed to tame these feral children by the standards of the day. After telling their stories, Douthwaite turns to literature that reflects on similar experiments to perfect human subjects. Her examples range from utopian schemes for progressive childrearing to philosophical tales of animated statues, from revolutionary theories of regenerated men to Gothic tales of scientists run amok. Encompassing thinkers such as Rousseau, Sade, Defoe, and Mary Shelley, Douthwaite shows how the Enlightenment conceived of mankind as an infinitely malleable entity, first with optimism, then with apprehension. Exposing the darker side of eighteenth-century thought, she demonstrates how advances in science gave rise to troubling ethical concerns, as parents, scientists, and politicians tried to perfect mankind with disastrous results.