The War after the War: The Struggle for Credibility during America’s Exit from Vietnam

در جنگ پس از جنگ، یوهانس کادورا تفسیر جدیدی از استراتژی آمریکا در پی آتش‌بسی که در ویتنام در 28 ژانویه 1973 آغاز شد، ارائه می‌کند. خروج ایالات متحده از ویتنام ادامه دارد. در بحث های سیاست خارجی کنونی ایالات متحده مهم است، بنابراین بسیار مهم است که به درستی تفسیر شود. در به چالش کشیدن نسخه غالب تاریخ رویدادها، کادورا اصلاحات جالبی را برای گزارش های مختلف، از جمله موارد خود بازیگران کلیدی، رئیس جمهور ریچارد نیکسون و هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه، ارائه می دهد. با انجام این کار، کادورا قصد دارد ترکیبی بین تفاسیر ارتدوکس و تجدیدنظرطلب از این دوره مهم ایجاد کند.

کادورا دریافت که استراتژی به کار رفته توسط نیکسون و کیسینجر بر مفاهیم «استراتژی تعادل» و «استراتژی تعادل» متمرکز است. "سیاست بیمه". این رویکرد به آنها اجازه داد تا از یک استراتژی دوگانه پیروی کنند، یعنی تلاشی اساسی برای حفظ ویتنام جنوبی انجام دهند و در عین حال استراتژی دیگری برای کم اهمیت جلوه دادن اهمیت کلی ویتنام را حفظ کنند. نیکسون و کیسینجر چه در شرط بندی اولیه خود برای تامین امنیت ویتنام جنوبی بردند یا شکست خوردند، انتظار داشتند که از بحران در یک موقعیت استراتژیک مناسب عبور کنند.

In The War after the War, Johannes Kadura offers a fresh interpretation of American strategy in the wake of the cease-fire that began in Vietnam on January 28, 1973. The U.S. exit from Vietnam continues to be important in discussions of present-day U.S. foreign policy, so it is crucial that it be interpreted correctly. In challenging the prevailing version of the history of the events, Kadura provides interesting correctives to the different accounts, including the ones of the key actors themselves, President Richard Nixon and Secretary of State Henry Kissinger foremost among them. In so doing, Kadura aims to forge a synthesis between orthodox and revisionist interpretations of this important period.

Kadura finds that the strategy employed by Nixon and Kissinger centered on the concepts of "equilibrium strategy" and "insurance policy." That approach allowed them to follow a twofold strategy of making a major effort to uphold South Vietnam while at the same time maintaining a fallback strategy of downplaying the overall significance of Vietnam. Whether they won or lost on their primary bet to secure South Vietnam, Nixon and Kissinger expected to come through the crisis in a viable strategic position.