The Vicuna: The Theory and Practice of Community Based Wildlife Management

ویکونا یکی از معدود داستان های موفقیت آمیز حفاظت از حیات وحش بوده است. با این حال، افزایش جمعیت چالش‌های جدیدی را برای مدیریت مؤثر ایجاد می‌کند، زیرا تأکید از حفاظت به اجازه استفاده پایدار تغییر می‌کند. در سطح بین‌المللی، توسعه سیاست از پارادایم حفاظت مبتنی بر جامعه پیروی می‌کند، که معتقد است مزایای اقتصادی حاصل از شیوه‌های مدیریت حیات وحش، تعهد بیشتری را از سوی جوامع محلی برای حفاظت از گونه‌ها و زیستگاه آن به همراه دارد. در این کتاب ما استدلال می‌کنیم که پایداری با استفاده پایدار تضمین نمی‌شود، و هم آموزش و هم مقررات برای جلوگیری از گسترش شیوه‌های ناپایدار مورد نیاز است. مدیریت حیات وحش جامعه جایگزین حفاظت نمی شود، اما اساساً ماهیت وظیفه ای را که سازمان های حفاظت با آن روبرو هستند تغییر می دهد.

The vicuña has been one of the few success stories of wildlife conservation. Increasing populations are, however, raising new challenges for effective management as emphasis shifts from protection to allow sustainable use. Internationally, policy development has followed the community-based conservation paradigm, which holds that economic benefits from wildlife management practices bring greater commitment on the part of local communities to protect both the species and its habitat. In this book we argue that sustainability is not guaranteed by sustainable use, and that both education and regulation are required to prevent the proliferation of unsustainable practices. Community wildlife management does not replace conservation, but it does fundamentally alter the nature of the task that conservation agencies face.