دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Joel Paris(auth.)
سری:
ISBN (شابک) : 9780470745717, 9780470666630
ناشر:
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 212
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Use and Misuse of Psychiatric Drugs: An Evidence-Based Critique به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب استفاده و سوء استفاده از داروهای روانپزشکی: یک نقد مبتنی بر شواهد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پیام این کتاب این است که روانپزشکان داروهای بسیار خوبی دارند، اما زمانی که می توانند نتایج بدی را انتظار داشته باشند. بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرند، خارج از نشانه های مبتنی بر شواهد تجویز می شوند، یا به بیماران اشتباه داده می شوند. جوئل پاریس با اذعان به اینکه بسیاری از عوامل فعلی بسیار مؤثر هستند و انقلابی در درمان برخی اختلالات ایجاد کردهاند، از استفاده از آنها خارج از یک پایگاه شواهد انتقاد میکند. بسیاری از بیماران یا بیش از حد دارو مصرف میکنند یا برای توجیه درمان تهاجمی اشتباه تشخیص داده میشوند. دکتر پاریس خواستار بودجه بیشتر دولتی برای آزمایشهای بالینی است تا اثربخشی این عوامل را بدون سوگیری مشخص کند. او این کتاب را برای پزشکان و کارآموزان نوشته است تا نشان دهد که شواهد علمی از رویکرد محتاطانه تر و محافظه کارانه تر برای درمان دارویی حمایت می کند.
پس از تشریح تاریخچه روانپزشکی، از جمله موفقیت های اولیه آن، دکتر پاریس رابطه بین روانپزشکی و صنعت داروسازی را مرور می کند. این مشکل در سالهای اخیر مورد توجه عموم قرار گرفته است و دکتر پاریس ابتکاراتی را برای افزایش شفافیت و کاهش تأثیر بازاریابی دارویی بر تشخیص و عادات تجویزی مستند میکند.
دکتر پاریس سپس برخی از مناقشات عمده را بررسی می کند. یکی این واقعیت است که نشان داده نشده است که داروهای جدیدتر نسبت به داروهای قدیمی برتری دارند. مورد دیگر این است که در حالی که تعداد نسخه های داروهای ضد افسردگی به طور چشمگیری افزایش یافته است، متاآنالیزها نشان می دهد که ارزش آنها محدودتر از آنچه قبلاً تصور می شد است. یکی دیگر از این موارد، تجویز گسترده تثبیت کننده های خلق و داروهای ضد روان پریشی برای بیماران، از جمله کودکان و نوجوانان است که بیماری دوقطبی ندارند. پلیفارماسی یک حوزه بحثبرانگیز است: ترکیبهای دارویی بسیار کمی در آزمایشهای بالینی آزمایش شدهاند، با این حال بسیاری از بیماران در نهایت از داروهای قوی استفاده میکنند که هر کدام عوارض جانبی خاص خود را دارند.
دکتر پاریس به طور خلاصه جایگزینهایی را برای فارماکولوژی در
نظر میگیرد و دوباره خواستار آزمایشهای بالینی بیشتر این
رویکردها است. او همچنین روند کنونی پزشکی کردن چیزی را که
بسیاری به عنوان پریشانی طبیعی توصیف میکنند مورد بحث قرار
میدهد و به طور خلاصه بیان میکند: برخی چیزها در زندگی
ارزش هستند که در مورد آنها ناراحت شویم. -10):
فصل 2 علم داروسازی روانی (صفحات 11-30):
فصل 3 صنعت داروسازی (صفحات 31-54):
فصل 4 داروهای ضد روان پریشی: برای بهتر یا بدتر (صفحه های 55)
-68):
فصل 5 تثبیت کننده های خلق و بی ثباتی خلق (صفحه های
69-84):
فصل 6 داروهای ضد افسردگی (صفحات 85-107):
فصل 7 تجویز برای کودکان و نوجوانان (صفحه های 109-121) :
فصل 8 پلی داروسازی (صفحات 123-130):
فصل 9 جایگزین های داروها (صفحه های 131-142):
فصل 10 پزشکی پریشانی (صفحات 143-153):
فصل 11 آینده Psychopharmacology (صفحات 155-163):
The message of this book is that psychiatrists have some very good drugs, but can expect bad results when they are over-used, prescribed outside of evidence-based indications, or given to the wrong patients. While acknowledging that many current agents are highly effective and have revolutionized the treatment of certain disorders, Joel Paris criticizes their use outside of an evidence base. Too many patients are either over-medicated or are misdiagnosed to justify aggressive treatment. Dr. Paris calls for more government funding of clinical trials to establish, without bias, the effectiveness of these agents. He has written this book for practitioners and trainees to show that scientific evidence supports a more cautious and conservative approach to drug therapy.
After describing the history of psychopharmacology, including its early successes, Dr. Paris reviews the relationship between psychiatry and the pharmaceutical industry. This problem has received considerable popular attention in recent years and Dr. Paris documents initiatives to increase transparency and decrease the influence of pharmaceutical marketing on diagnosis and prescribing habits.
Dr Paris then examines some major controversies. One is the fact that newer drugs have not been shown to be superior to older agents. Another is that while the number of prescriptions for antidepressants has increased dramatically, meta-analyses show that their value is more limited than previously believed. Still another is the widespread prescription of mood stabilizers and antipsychotic drugs for patients, including children and adolescents, who do not have bipolar illness. Polypharmacy is an especially contentious area: very few drug combinations have been tested in clinical trials, yet many patients end up on a cocktail of powerful drugs, each with its own side effects.
Dr Paris briefly considers alternatives to pharmacology and
again calls for more clinical trials of these approaches. He
also discusses the current trend to medicalizing what many
would describe as normal distress and states succinctly: Some
things in life are worth being upset
about.Content:
Chapter 1 The History of Psychopharmacology (pages
1–10):
Chapter 2 The Science of Psychopharmacology (pages
11–30):
Chapter 3 The Pharmaceutical Industry (pages 31–54):
Chapter 4 Antipsychotics: For Better or For Worse (pages
55–68):
Chapter 5 Mood Stabilizers and Mood Instability (pages
69–84):
Chapter 6 Antidepressants (pages 85–107):
Chapter 7 Prescribing for Children and Adolescents (pages
109–121):
Chapter 8 Polypharmacy (pages 123–130):
Chapter 9 Alternatives to Drugs (pages 131–142):
Chapter 10 Medicalizing Distress (pages 143–153):
Chapter 11 The Future of Psychopharmacology (pages 155–163):