The University and the People: Envisioning American Higher Education in an Era of Populist Protest

دانشگاه و مردم تأثیر پوپولیسم - یک جنبش قدرتمند کشاورزی - بر آموزش عالی عمومی در اواخر قرن نوزدهم را شرح می دهد. اسکات گلبر با مرور مجدد این دوران مهم در تاریخ دانشگاه دولتی آمریکا نشان می‌دهد که پوپولیست‌ها میزان شگفت‌انگیزی از اشتیاق به مؤسسات آموزش عالی ابراز می‌کنند. اساساً، او استدلال می‌کند که مأموریت دانشگاه دولتی، آن‌طور که ما امروز می‌فهمیم، از یک رابطه نادرست اما سازنده بین مطالبات عمومی و اقتدار دانشگاهی شکل گرفته است.
    پوپولیست‌ها به انواع نخبگان - متخصصان، مدیران، دانشمندان - و به نظر می رسید که ترس دانشگاهیان از نظارت عمومی ضد روشنفکری را تأیید می کند. چشم انداز جنبش از دانشگاه دولتی تنش های عمیق در نگرش آمریکا نسبت به شایسته سالاری و تخصص را برجسته کرد. با این حال پوپولیست ها آموزش عالی تحت حمایت دولت را نیز با هدف آموزش پسران (و گاهی اوقات دختران) شهروندان عادی، محو کردن تمایزات وضعیتی و ترویج مشارکت مدنی ترویج کردند. دسترس‌پذیری، سودمندی و خدمات عمومی از کلمات کلیدی روزنامه‌نگاران پوپولیست، قانون‌گذاران، متولیان و اساتید دلسوز بود. این «پوپولیست‌های آکادمیک» دانشگاه‌های دولتی را تشویق می‌کردند که دیدگاه‌های برابری‌خواهانه در مورد پذیرش، کمک‌های مالی، برنامه‌های درسی و تحقیقات را در نظر بگیرند. و علی‌رغم انتقادهایشان از «برج‌های عاج» کالج، پوپولیست‌ها از علوم انسانی و اجتماعی حمایت کردند، درجه‌ای از مخالفت‌های ایدئولوژیک را تحمل کردند و برای تخصیص رکوردشکنی برای نهادهای دولتی لابی کردند.

The University and the People chronicles the influence of Populism—a powerful agrarian movement—on public higher education in the late nineteenth century. Revisiting this pivotal era in the history of the American state university, Scott Gelber demonstrates that Populists expressed a surprising degree of enthusiasm for institutions of higher learning. More fundamentally, he argues that the mission of the state university, as we understand it today, evolved from a fractious but productive relationship between public demands and academic authority.
    Populists attacked a variety of elites—professionals, executives, scholars—and seemed to confirm academia’s fear of anti-intellectual public oversight. The movement’s vision of the state university highlighted deep tensions in American attitudes toward meritocracy and expertise. Yet Populists also promoted state-supported higher education, with the aims of educating the sons (and sometimes daughters) of ordinary citizens, blurring status distinctions, and promoting civic engagement. Accessibility, utilitarianism, and public service were the bywords of Populist journalists, legislators, trustees, and sympathetic professors. These “academic populists” encouraged state universities to reckon with egalitarian perspectives on admissions, financial aid, curricula, and research. And despite their critiques of college “ivory towers,” Populists supported the humanities and social sciences, tolerated a degree of ideological dissent, and lobbied for record-breaking appropriations for state institutions.