The United Nations and Decolonization: The Role of Afro — Asia

وقتی منشور سازمان ملل در سال 1945 در سانفرانسیسکو امضا شد، تعداد کشورهای آفریقایی عضو سازمان تنها 4 کشور بود. در پایان سال 1960 به 22 رسید. امروز به 41 رسیده است. در باره؟ پاسخ در این کتاب ارزشمند توسط دکتر یاسین EI-Ayouty آورده شده است. تعداد انگشت شماری از کشورهای آسیایی و آفریقایی که از امتیاز عضویت در بنیاد برخوردار بودند، کار خود را به این امر تبدیل کردند که برادرانشان که هنوز در زیر یوغ استعمار بودند، هر چه زودتر به آزادی و استقلال خود دست یابند و در این میان به آزادی و استقلال خود دست یابند. اربابان استعماری خود با نجابت و انصاف رفتار کردند. تکلیف سختی بود مبارزه طولانی بود و به صبر و استقامت زیادی نیاز داشت. گاهی اوقات شدید بود و نیاز به وضوح بسیار زیادی داشت. همچنین خواستار به کارگیری چابکی فکری در بالاترین سطح شد. خوشبختانه همه این ویژگی ها در نمایندگان آسیا و آفریقا که رهبری مبارزه بزرگ را بر عهده داشتند، وجود داشت. این نمایندگان محترم همچنین درجه فوق العاده ای از همبستگی را نشان دادند که خوشبختانه به یک سنت آفریقایی-آسیایی در سازمان ملل تبدیل شده است. نبرد حتی قبل از اینکه سازمان به واقعیت تبدیل شود آغاز شد. اگر هیچ ماده ای در منشور در رابطه با مستعمرات، به هر نامی که نامیده می شد، وجود نداشت، این مبارزه دشوارتر بود.

When the United Nations' Charter was signed in San Francisco in 1945, the number of African member states of the Organisation was only 4. By the end of 1960 it had risen to 22. Today it is 41. How has this come about? The answer is given in this valuable book by Dr. Yassin EI-Ayouty. The handful of Asian and African countries who had the privilege of foundation membership made it their business to see to it that their brethren who were still under the colonial yoke attained their freedom and independence as soon as possible and, in the meanwhile, that they were treated with decency and fairness by their colonial masters. It was a tough assignment. The struggle was long, requiring a great deal of patience and endurance. It was at times fierce, requiring much dogged resolution. It also called for the deployment of intellectual agility ofthe highest order. Fortunately all these qualities were available in the rep­ resentatives of Asia and Africa who led the great struggle. These dis­ tinguished delegates also demonstrated a wonderful degree of solidarity which has, happily, become an Afro-Asian tradition at the United Nations. The battle began even before the Organisation had itself become a fact. It would have been a more difficult struggle, had there been no provision in the Charter at all in respect of colonies, by whatever name called.