The unexpected professor: an Oxford life in books

بیشتر به خاطر برداشت تحریک آمیز خود در مورد مسائل فرهنگی در روشنفکران و توده ها و هنرها چه خوب هستند؟،جان کری توصیف می کند. در این خاطرات گرم و خنده دار وقایعی که او را شکل داد - فرار از حمله رعد اسا لندن به دهکده ای روستایی، خدمت ارتش در مصر، یک بورس تحصیلی آزاد برای آکسفورد و یک حرفه آکادمیک که باعث شد او در سن 40 سالگی به عنوان قدیمی ترین انگلیسی آکسفورد انتخاب شود. استادی ادبیات.

او رک و پوست کنده‌ها و آیین‌های آکسفورد دهه 1950 را به تصویر می‌کشد، اما همچنین دیدارهای الهام‌بخش خود با نویسندگان و شاعران - اودن، گریوز، لارکین، هینی - و چهل‌ساله‌اش را به تصویر می‌کشد. یک سال به‌عنوان داور اصلی کتاب برای ساندی تایمز.

این کتابی است درباره لذت‌های خواندن - در واقع، یک مقدمه غیررسمی به آثار بزرگ ادبیات انگلیسی. اما درباره جنگ و خانواده نیز هست، و اینکه چگونه یک پس‌زمینه غیرمنتظره می‌تواند به شما بینش و شهامت گفتن چیزهای غیرمنتظره را بدهد.

Best known for his provocative take on cultural issues in The Intellectuals and the Masses and What Good Are the Arts?, John Carey describes in this warm and funny memoir the events that formed him - an escape from the London blitz to an idyllic rural village, army service in Egypt, an open scholarship to Oxford and an academic career that saw him elected, age 40, to Oxford's oldest English Literature professorship.

He frankly portrays the snobberies and rituals of 1950s Oxford, but also his inspiring meetings with writers and poets - Auden, Graves, Larkin, Heaney - and his forty-year stint as a lead book-reviewer for the Sunday Times.

This is a book about the joys of reading - in effect, an informal introduction to the great works of English literature. But it is also about war and family, and how an unexpected background can give you the insight and the courage to say the unexpected thing.