The Truth about Fania Fénelon and the Women’s Orchestra of Auschwitz-Birkenau

این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه ارکستر زنان در آشویتس-بیرکناو در رسانه‌ها و فرهنگ عامه پس از پایان جنگ جهانی دوم به یادگار مانده است. به ویژه بر خاطرات فانیا فنلون، بازی برای زمان (1976)، که متعاقباً در یک فیلم اقتباس شد، تمرکز دارد. از آن زمان این نشریه به سنگ بنای یادآوری و دانش هولوکاست تبدیل شده است. سوزان آیشید بنابراین بررسی می‌کند که آیا شایسته چنین جایگاهی است یا خیر، و اینکه آیا چنین مطالبی می‌تواند منبع قابل اعتمادی برای مورخان محسوب شود. با استفاده از منابع متفاوتی که توسط نویسنده گردآوری شده است، مانند مصاحبه با سایر اعضای بازمانده ارکستر، این Pivot به دنبال روشن کردن این دوره از تاریخ زنان است و این سوال را مطرح می کند که ما امروز هولوکاست را چگونه به یاد می آوریم.

This book explores how the women’s orchestra at Auschwitz-Birkenau has been remembered in both media and popular culture since the end of the Second World War. In particular it focuses on Fania Fenelon’s memoir, Playing for Time (1976), which was subsequently adapted into a film. Since then the publication has become a cornerstone of Holocaust remembrance and scholarship. Susan Eischeid therefore investigates whether it deserves such status, and whether such material can ever be considered reliable source material for historians. Using divergent source material gathered by the author, such as interviews with the other surviving members of the orchestra, this Pivot seeks to shed light on this period of women’s history, and questions how we remember the Holocaust today.