The Transformation of Tamil Religion: Ramalinga Swamigal (1823–1874) and Modern Dravidian Sainthood

این کتاب ایدئولوژی مذهبی یک مصلح و قدیس تامیل، رامالینگا سوامیگال قرن نوزدهم و استقبال پس از مرگ او در کشور تامیل را تجزیه و تحلیل می کند و تحول دین تامیل را روشن می کند که هم آثار او و هم درک آنها از او به وجود آورد.

این کتاب به بررسی روند تشریفاتی و زندگی‌نامه‌ای می‌پردازد که در آن رامالینگا سوامیگال از یک شاعر-قدیس نمونه سنت باکتی تامیل Śaivite به یک اصلاح‌گر اجتماعی ناسیونالیست دراویدی تغییر می‌کند. با در نظر گرفتن نقطه شروع از نوشته خود رامالینگا، این کتاب او را به عنوان ساکن منطقه مرزی بین مدرنیته اولیه و مدرنیته، بین هندوئیسم و ​​مسیحیت، بین استعمار و ناسیونالیسم منطقه ای معرفی می کند، و تأثیر آموزه های او بر سیاست، به ویژه در فرهنگ و سیاست دراویدی را برجسته می کند. ملی گرایی به طور همزمان، این کتاب پیامد چنین فرآیندی برای دگرگونی دین تامیل در دوره بین قرن 19 تا اواسط قرن 20 را مورد توجه قرار می دهد. نویسنده نشان می‌دهد که ایدئولوژی شفقت رامالینگا سوامیگال، سیواکارونیام، نه تنها شجره‌نامه‌ای طولانی در تامیل تامیل تامیل داشت، بلکه به‌عنوان یک اخلاق رهایی‌بخش بالقوه برای رستگاری و نقد کاست نه تنها برای او، بلکه برای سایر تامیل‌ها و دالیت‌ها نیز عمل می‌کرد. روشنفکران قرن 19

این کتاب یک مطالعه راهگشا است که زمینه‌های مشترک بین دیدگاه‌های مذهبی دو تن از برجسته‌ترین شخصیت‌های فرودست مدرنیته تامیل - آیوتی تاس و راملینگار را نیز بررسی می‌کند. استدلال می‌کند که این دگرگونی‌ها یکی از راه‌های معنادار سنت دینی برای کنار آمدن و کنار آمدن با پیامدهای تاریخی‌سازی و خواسته‌های مدرنیته استعماری است. بنابراین، این کتاب کمک ارزشمندی به حوزه دین، تاریخ و ادبیات آسیای جنوبی و مطالعات زیربنایی است.

نسخه دسترسی آزاد این کتاب، موجود در http:/ /www.taylorfrancis.com/books/e/9781315794518 تحت مجوز Creative Commons Attribution-Non Commercial-No Derivatives 4.0 در دسترس قرار گرفته است.

This book analyses the religious ideology of a Tamil reformer and saint, Ramalinga Swamigal of the 19th century and his posthumous reception in the Tamil country and sheds light on the transformation of Tamil religion that both his works and the understanding of him brought about.

The book traces the hagiographical and biographical process by which Ramalinga Swamigal is shifted from being considered an exemplary poet-saint of the Tamil Śaivite bhakti tradition to a Dravidian nationalist social reformer. Taking as a starting point Ramalinga’s own writing, the book presents him as inhabiting a border zone between early modernity and modernity, between Hinduism and Christianity, between colonialism and regional nationalism, highlighting the influence of his teachings on politics, particularly within Dravidian cultural and political nationalism. Simultaneously, the book considers the implication of such an hagiographical process for the transformation of Tamil religion in the period between the 19th –mid-20th centuries. The author demonstrates that Ramalinga Swamigal’s ideology of compassion, cīvakāruṇyam, had not only a long genealogy in pre-modern Tamil Śaivism but also that it functioned as a potentially emancipatory ethics of salvation and caste critique not just for him but also for other Tamil and Dalit intellectuals of the 19th century.

This book is a path-breaking study that also traces the common grounds between the religious visions of two of the most prominent subaltern figures of Tamil modernity – Iyothee Thass and Ramalingar. It argues that these transformations are one meaningful way for a religious tradition to cope with and come to terms with the implications of historicization and the demands of colonial modernity. It is, therefore, a valuable contribution to the field of religion, South Asian history and literature and Subaltern studies.

The Open Access version of this book, available at http://www.taylorfrancis.com/books/e/9781315794518 has been made available under a Creative Commons Attribution-Non Commercial-No Derivatives 4.0 license.