The Tragedy of Fatherhood: King Laius and the Politics of Paternity in the West

نظریه‌های قدرت همیشه با نظریه‌های پدری در هم تنیده شده‌اند: پدری قدیمی‌ترین و پایدارترین استعاره از حکومت بی‌خطر و مشروع است. استناد پدری از ادغام قانون، بدن و عاطفه قدرت خود را به دست می‌آورد - در مدل تأییدی پدری، پدر زیستی، پدر قانونی و پدری که از فرزندان خود محافظت و پرورش می‌دهد یکی و یکسان هستند. یک سیستم پیچیده از وابستگی متقابل، پدر خانواده به طور نمادین با خدایان پدری توحید و حاکم پدری دولت سلطنتی پیوند خورده است.

اگر تراژدی فوران خشونت آمیز درگیری ضروری بین ادعاهای رقیب و مشروع است، تراژدی پدری استدلال می کند که پدری اساساً ساختاری غم انگیز است. سیلک ماریا واینک هم تنش ها و هم راهبردهای مختلف برای حل آنها را از طریق مجموعه ای از خوانش های متون ادبی و نظری مهم در سنت فرهنگی غرب دنبال می کند. با این کار، او هم شکنندگی و هم انعطاف پذیری پدری را به عنوان مهمترین نماد قدرت سیاسی نشان می دهد.

تاریخ طولانی پدری در ادبیات، فلسفه و اندیشه سیاسی، تراژدی پدری چهره هایی به ظاهر متفاوت مانند ارسطو، فروید، کافکا و کلایست را به هم می پیوندد تا تولید کند. یک ارزیابی مجدد خیره کننده از ماهیت قدرت در سنت غربی.

Theories of power have always been intertwined with theories of fatherhood: paternity is the oldest and most persistent metaphor of benign, legitimate rule. The paternal trope gains its strength from its integration of law, body, and affect--in the affirmative model of fatherhood, the biological father, the legal father, and the father who protects and nurtures his children are one and the same, and in a complex system of mutual interdependence, the father of the family is symbolically linked to the paternal gods of monotheism and the paternal ruler of the monarchic state.

If tragedy is the violent eruption of a necessary conflict between competing, legitimate claims, The Tragedy of Fatherhood argues that fatherhood is an essentially tragic structure. Silke-Maria Weineck traces both the tensions and various strategies to resolve them through a series of readings of seminal literary and theoretical texts in the Western cultural tradition. In doing so, she demonstrates both the fragility and resilience of fatherhood as the most important symbol of political power.

A long history of fatherhood in literature, philosophy, and political thought, The Tragedy of Fatherhood weaves together figures as seemingly disparate as Aristotle, Freud, Kafka, and Kleist, to produce a stunning reappraisal of the nature of power in the Western tradition.