The Three Sustainabilities: Energy, Economy, Time

برگرداندن کلمه پایداری از لبه کلیشه به آینده ای اساسی و واقعاً پایدار 
 

آیا پایداری است یک کلمه ناامیدکننده مبهم، با هدف ناچیز به غیر از جذابیت احساس خوب برای مصرف کننده؟ در سه پایداری، آلن استوکل به دنبال (دوباره) ارزش گذاری کلمه است، به یک دلیل ساده: مفید است. پایداری اشیاء را در زمان، تولد یا پیدایش آنها، قوام آنها، بقای آنها و نابودی آنها را مشخص می کند. و این پرسش را مطرح می کند، همانطور که هیچ کلمه دیگری نمی کند، نقش انسان ها در بقای جهانی که به سرعت در حال ناپدید شدن است – و شاید در پیدایش جهانی دیگر.

استوکل با دست زدن به مسائل هستی شناسی ابژه، روانکاوی، نقد شهری، تکنوکراسی و دین، طیفی از احتمالات را برای کلمه در نظر می گیرد. او استدلال می کند که سه نوع پایداری وجود دارد که از منظر فلسفی، فرهنگی و اقتصادی دیده می شود. یکی شامل جهان خودپایدار «بدون ما» است. دیگری، جهان تحت کنترل ما، که می‌تواند طیف سیاسی را از شرکت‌گرایی گرفته تا مارکسیسم و ​​طرح جدید سبز را اداره کند. و سومی که حامل بار اجتماعی و اجتماعی است، انرژی «کیهان» که در میان چیزهای دیگر، مدیتیشن و هدیه تأیید می شود. هر یک از اینها فضای متفاوتی را در روابط بین اشیا، انسانها و بقا و زوال آنها ایجاد می کند. هر کدام ضروری، اجتناب ناپذیر، و پیوند نزدیک با دیگران، و بی نهایت دور از دیگران هستند.

در طول مسیر، استوکل از طیف وسیعی از نویسندگان، از فیلسوفان گرفته تا متفکران اجتماعی، نظریه پردازان ادبی گرفته تا جرم شناسان، انسان شناسان نام می برد. به رمان نویسان این کتاب زیبا نوشته شده، متقاعد کننده و ظریف برای هر کسی که علاقه مند به مسائل بوم شناسی، انرژی، علوم انسانی محیط زیست، نظریه های معاصر شی، زیبایی شناسی پست مدرن و پساانسانی، یا دین و امر مقدس در ارتباط با جامعه است، ضروری است.

Bringing the word sustainability back from the brink of cliché—to a substantive, truly sustainable future 
 

Is sustainability a hopelessly vague word, with meager purpose aside from a feel-good appeal to the consumer? In The Three Sustainabilities, Allan Stoekl seeks to (re)valorize the word, for a simple reason: it is useful. Sustainability designates objects in time, their birth or genesis, their consistency, their survival, their demise. And it raises the question, as no other word does, of the role of humans in the survival of a world that is quickly disappearing—and perhaps in the genesis of another world. 

Stoekl considers a range of possibilities for the word, touching upon questions of object ontology, psychoanalysis, urban critique, technocracy, and religion. He argues that there are three varieties of sustainability, seen from philosophical, cultural, and economic perspectives. One involves the self-sustaining world “without us”; another, the world under our control, which can run the political spectrum from corporatism to Marxism to the Green New Deal; and a third that carries a social and communitarian charge, an energy of the “universe” affirmed through, among other things, meditation and gifting. Each of these carves out a different space in the relations between objects, humans, and their survival and degradation. Each is necessary, unavoidable, and intimately bound with, and infinitely distant from, the others.

Along the way, Stoekl cites a wide range of authors, from philosophers to social thinkers, literary theorists to criminologists, anthropologists to novelists. This beautifully written, compelling, and nuanced book is a must for anyone interested in questions of ecology, energy, the environmental humanities, contemporary theories of the object, postmodern and posthuman aesthetics, or religion and the sacred in relation to community.