The thought of death and the memory of war

جنگ مرگ و رابطه ما با آن را آشکار می کند. و در جنگ‌ها - یا به‌طور دقیق‌تر خاطرات جنگ - قرن بیستم، تصاویری از مرگ‌های بی‌شمار دیگر بی‌چهره یا بی‌نام، تکینگی مرگ هر قربانی و همچنین پایان جهان را به‌گونه‌ای تحت‌الشعاع قرار می‌دهد که هر مرگ نشان‌دهنده آن است.

مارک کرپون فکر مرگ و خاطره جنگ فراخوانی برای مقاومت در برابر چنین تصاویری است که در آنها مرگ دیگر مرگ واقعی نیست زیرا برای دیگران ناشناس اتفاق می افتد. و به جای آن به دنبال جهانی باشیم که در آن سوگواری برای دیگری که همیشه در مرگ و میر آن شریک هستیم، ما را به سوی یک جهان سیاسی سوق دهد. کرپون از طریق خوانش آثار فروید، هایدگر، سارتر، پاتوکا، لویناس، دریدا و ریکور و دیگران، این مسیر را به سوی جهان‌شناسی سوگواری دنبال می‌کند. کرپون نشان می‌دهد که جنبش در میان این نویسندگان، راهی را از طریق تفسیر قرن بیستم و علیه آن نشان می‌دهد تا استدلال کند که هیچ جنگ، نسل‌کشی یا غفلت از مردم بدون تعلیق نحوه ارتباط فرد با مرگ انسان دیگر ممکن نیست. P>

تاریخ یک فشار انتقادی در تفکر معاصر، همانطور که رودولف گاشه در پیشگفتار می‌گوید، این کتاب یک تأمل عمیق در مورد آنچه شر است و تأملی دقیق و روشنگر در مورد مرگ، اجتماع و دنیا.\"

ترجمه این اثر از حمایت مالی وزارت امور خارجه فرانسه برخوردار شد.

War lays bare death and our relation to it. And in the wars—or more precisely the memories of war—of the twentieth century, images of the deaths of countless faceless or nameless others eclipse the singularity of each victim’s death as well as the end of the world as such that each death signifies.

Marc Crépon’s The Thought of Death and the Memory of War is a call to resist such images in which death is no longer actual death since it happens to anonymous others, and to seek instead a world in which mourning the other whose mortality we always already share points us toward a cosmopolitics. Crépon pursues this path toward a cosmopolitics of mourning through readings of works by Freud, Heidegger, Sartre, Patocka, Levinas, Derrida, and Ricœur, and others. The movement among these writers, Crépon shows, marks a way through—and against—twentieth-century interpretation to argue that no war, genocide, or neglect of people is possible without suspending how one relates to the death of another human being.

A history of a critical strain in contemporary thought, this book is, as Rodolphe Gasché says in the Foreword, “a profound meditation on what constitutes evil and a rigorous and illuminating reflection on death, community, and world.”

The translation of this work received financial support from the French Ministry of Foreign Affairs.